1-... 2-... 3-... 4-... 5-... vekili Avukat ... ile.... Vekili Avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 2.Tüketici Mahkemesinden verilen 13.11.2012 gün ve 19-590 sayılı hükmün taraflar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu.

KARAR
Davacılar, davalı tarafından inşa edilen siteden birer bağımsız bölüm aldıklarını, 30.11.2004 tarihinde teslim edilmesi gerekirken geç ve ortak alanlar ile bağımsız bölümlerde eksik ve ayıplarla teslim edildiğini ileri sürerek kira kaybı, eksik ve ayıplar için şimdilik toplam 2.000.00.TL" nın tahsiline, yargılama sırasında 21.09.2012 tarihli ıslah dilekçesi ile davacılardan ... için 293.17.TL, ... için 969.50.TL, ... için 339.92.TL, ... için 183.80.TL ve ... için 750.47.TL olmak üzere toplam 2.536.86.TL" nın davalıdan tahsiline karar verilmesini istemişlerdir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, ıslah dilekçesi dikkate alınarak her bir davacı yönünden davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.’ nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 01.01.2012 tarihinden itibaren 1.690.00.TL.’ ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacılar arasında zorunlu dava arkadaşlığı bulunmamaktadır. Temyiz
eden her bir davacı yönünden lehlerine ve davalı tarafından aleyhine kurulan bölüm yönünden karar tarihi itibariyle hüküm miktarı 1.690.00.TL.’yi geçmediğinden HUMK.’ nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacıların ve davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle tarafların temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde davalıya iadesine, HUMK’nun 440/III-2 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 2.10.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.