Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 02/02/2012
Esas-Karar No : 2011/406-2012/47

Taksirle yaralanma ve trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçlarından sanık ..."ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 179/3-2, 53/1. maddeleri gereğince 1 yıl hapis ve aynı Kanun"un 89/4, 22/3, 53/1. maddeleri gereğince 1 yıl 6 ay hapis cezaları ile cezalandırılmasına dair Adana 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.02.2012 tarihli ve 2011/406 esas, 2012/47 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre,
1- Benzer bir olay sebebiyle verilen Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 11/10/2012 tarihli ve 2012/20636-21610 sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, sanığın olay tarihinde alkollü şekilde kullandığı aracıyla kaza yapması sonucu yaralamalı ve maddi hasarlı trafik kazasına sebebiyet verdiğinden bahisle trafik güvenliğini tehlikeye sokmak ve bilinçli taksirle yaralama suçlarından ayrı ayrı cezalandırılmasına karar verilmiş ise de, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun “Trafik güvenliğini tehlikeye sokma” başlıklı 179. maddesinin 3. fıkrasında alkol veya uyuşturucu madde etkisiyle emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek olan kişinin araç kullanma hâlinin suç olarak düzenlendiği, maddede belirtilen suçun tehlike suçu olduğu, somut olayımızda ise birden fazla kişinin yaralanmış olması sebebiyle zarar suçunun oluştuğu, bir suçtan dolayı sanığın bir kez cezalandırabileceği, bilinçli taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûm edilmesinin yanında aynı eylem nedeniyle bir de trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçundan sanığın aleyhine olacak şekilde ikinci kez cezalandırılamayacağı keza 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu"nun 48/5. maddesinde alkollü araç kullanma eyleminin düzenlendiği ve bu kabahatten dolayı idarî para cezasının tayin edilebileceği gözetilmeden, yazılı şekilde sanığın bir eylemden dolayı iki kez cezalandırılmasına karar verilmesinde,
2- Taksirle işlenen suçlarda uygulama yeri bulunmadığı gözetilmeden sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 53/1-a-b-c-d-e,2,3 maddesi uyarınca belli hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasında isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Dairemizin 10.10.2013 tarihli tevdi kararı üzerine Adalet Bakanlığının 18.03.2014 gün ve 19700 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01.04.2014 gün ve 2014/106452 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve mahkemenin kabulüne göre, yönetimindeki otomobille, açık havada, gece vakti, aydınlatması bulunmayan meskun mahal dışında, orta refüjle bölünmüş, bir platformu trafiğe kapalı, 7 metre genişliğinde, iki yönlü, asfalt kaplama, yüzeyi kuru devlet yolunda seyir halindeyken, ön ilerisinde, yolun sağ tarafında, yakıtı biten motosikletini iteklemekte olan mağdur ..."e ve ona yardım eden arkadaşı mağdur ..."e önlemsizce çarpıp, mağdur ..."in basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek, mağdur ..."in hayat fonksiyonlarını ağır (4) derecede etkileyen kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmalarına neden olan ve 120 promil alkollü olarak araç kullandığı tespit edilen sürücü belgesiz sanığın, güvenli sürüş yeteneğini kaybettiği ve dolayısıyla atılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve taksirle yaralama suçlarının oluştuğunun kabulünde bir isabetsizlik bulunmadığı, ancak, tehlike suçunun meydana gelen netice ile zarar suçuna dönüşmüş olması karşısında, sanığın yalnızca taksirle yaralama suçundan cezalandırılması, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan ise hüküm verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerekirken, aynı eylemden dolayı sanık hakkında hem taksirle yaralama hem de trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçlarından ayrı ayrı mahkumiyet hükmü kurulmasında,
Ayrıca, sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine karar verildiği ve TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında, anılan maddede öngörülen hak yoksunluklarına hükmedilmesinde isabet görülmemiş olup,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görüldüğünden, Adana 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.02.2012 tarihli ve 2011/406 esas, 2012/47 sayılı kararının CMK"nın 309. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, CMK"nın 309/4-d maddesindeki “Hükümlünün cezasının kaldırılmasını gerektiriyorsa cezanın kaldırılmasına, daha hafif bir cezanın verilmesini gerektiriyorsa bu hafif cezaya Yargıtay ceza dairesi doğrudan hükmeder.” şeklindeki düzenleme gereği bozma nedenine göre uygulama yapılarak, sanığın trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan dolayı TCK"nın 179/3-2, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyetine ilişkin kararın hüküm fıkrasından çıkarılmasına, yerine, “Yapılan yargılama sonunda, sanığa taksirle yaralama suçundan mahkumiyet kararı verilmesi karşısında, aynı eylemden dolayı sanık hakkında trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan hüküm verilmesine yer olmadığına” ibaresinin ilave edilmesine, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan dolayı sanığa hükmedilen 1 yıl hapis cezasının ÇEKTİRİLMEMESİNE, hüküm fıkrasının sanık hakkında taksirle yaralama suçundan TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedildiği 2 numaralı bendinin 4 ve 5. paragraflarının hüküm fıkrasından çıkarılmasına, hüküm fıkrasındaki diğer hususların aynen bırakılmasına, infazın ve müteakip işlemlerin mahallinde buna göre yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 02.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.