MAHKEMESİ:AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.Davada; ayrı yaşamda haklılık iddiasına dayalı olarak davacı eş kadın için 300 TL, davacı yanında kalan müşterek çocuk için ise 200 TL tedbir nafakasına hükmolunması talep ve dava edilmiştir.Mahkemece davanın, davacı kadın yönünden kısmen kabulü ile 200 TL tedbir nafakasına hükmolunmuş, müşterek çocuk yönünden ise, davacı eş kadının beyanına göre, davacının çocuk için Sosyal Hizmetlerden 480 TL bakım ücreti aldığını, alınan ücretin çocuğun ihtiyaçlarını karşılayacak düzeyde olduğu gerekçesiyle çocuk yönünden davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından müşterek çocuğun reddedilen nafakasına yönelik olarak temyiz edilmiştir.TMK 182/2 maddesine göre velayet kendisine verilmeyen eş çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorundadır. TMK 327/1 maddesine göre; çocuğun bakımı, eğitimi ve korunması için gerekli giderleri ana ve baba tarafından karşılanır. Aynı yasanın 328/1 maddesine göre; ana ve babanın bakım borcu çocuğun ergin olmasına kadar devam eder.
Somut olayda; davacı ve davalının kabulünde olduğu gibi müşterek çocuk özürlüdir. Bu çocuğa sakatlık maaşı bağlanıp bağlanmadığı, bağlanmış ise ne kadar bağlandığı ve bağlanan maaşın çocuğun hastalığına ve ihtiyaçlarını karşılayıp karşılayamayacağı resmen araştırılmadığı gibi davacı anneye Sosyal Hizmetler Müdürlüğünden verilen 480 TL aylığın bakım parası olarak mı verildiği de araştırılmamıştır. Zira bu para bakım parası ise çocuğa ait değil anneye ait olmaktadır. Mahkemece bahsedildiği şekilde deliller tam olarak toplanıp sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken sadece davacı annenin duruşmadaki beyanına dayalı olarak yazılı şekilde çocuk yönünden davanın reddedilmiş olması doğru görülmemiş hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir. Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 16.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.