Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/13144 Esas 2022/4769 Karar Sayılı İlamı

5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’na muhalefet suçundan sanık ...'nın, anılan Kanun'un 63/9, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62/1 ve 52. maddeleri gereğince 16.660,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl denetim süresi belirlenmesine dair ...Asliye Ceza Mahkemesinin 01/06/2010 tarihli ve 2009/417 esas, 2010/487 sayılı kararının 08/06/2010 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içinde 27/02/2012 tarihinde işlediği kasıtlı suçtan mahkum olduğunun ihbar edilmesi üzerine, hakkındaki hükmün açıklanması ile 5809 sayılı Kanun'un 63/9, 5237 sayılı Kanun'un 62/1 ve 52. maddeleri gereğince 16.660,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 19/06/2020 tarihli ve 2020/177 esas, 2020/494 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 01/10/2020 tarihli kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 26/10/2020 tarihli ve KYB. 2020/88545 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, 5809 sayılı Kanun'un 63/9. maddesi kapsamında işlenen suçun 8 yıllık olağan zaman aşımı süresine tabi olduğu, sanığın müsnet suçu 07/10/2008 tarihinde işlediği, 17/11/2009 tarihinde mahkemesince savunmasının alındığı, sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın ise 08/06/2010 tarihinde kesinleştiği, sanığın 27/02/2012 tarihinde yeniden suç işlediği, 17/11/2009 günü yeniden işlemeye başlayan sürenin 5271 sayılı Kanun'un 231/8-son cümlesi gereğince 08/06/2010 ile 27/02/2012 tarihleri arasında durduğu, denetim süresinde işlenen suç tarihi olan 27/02/2012 tarihinden itibaren zamanaşımının yeniden işlemeye başladığı anlaşılmakla; zaman aşımının durduğu süreler mahsup edildikten sonra, sanığın sorgusunun yapıldığı 17/11/2009 tarihinden kararın verildiği 19/06/2020 tarihine kadar 5237 sayılı Kanun'un 66/1-e maddesinde düzenlenen 8 yıllık olağan dava zamanaşımı süresinin tamamlandığı nazara alınmadan, davanın düşürülmesi yerine yazılı şekilde sanığın mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Suçtan doğrudan doğruya zarar gören ve yargılamaya katılma hakkı bulunan kurum olan ... Kurumu dava ve duruşmadan haberdar edilmeden yargılama sonlandırıldığı gibi, adı geçen kuruma gerekçeli kararın tebligi de yapılmadığı ve bu nedenle kanun yararına bozma istemine konu kararın kesinleşmediği anlaşıldığından, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, 10.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.