Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/17454 Esas 2022/1940 Karar Sayılı İlamı

İlk Derece Mahkemesi : Mersin 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 23.06.2017 tarih ve
Suç : Terör örgütü propagandası yapmak

A) Sanık ... Deryaler (Deryalar) hakkıında mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle;
Bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20.07.2016 tarihinden sonra yerel mahkeme tarafından verilen 23.06.2017 tarihli mahkumiyet hükmüne karşı istinaf kanun yoluna başvurulması gerektiği, sanığa 30.10.2017 tarihinde tebliğ edilen hükme karşı sanık müdafiinin 05.01.2018 tarihinde istinaf kanun yoluna başvurduğu, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesinin 26.10.2018 tarihli ve 2018/147 Esas - 2018/2224 Karar sayılı kararıyla süresinden sonra yapılması nedeniyle istinaf talebinin reddedildiği, sanık müdafii tarafından bu karara itiraz edildiği ve Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 3. Ceza Dairesince 23.11.2018 tarihli ve 2018/260 Değişik İş sayılı kararıyla da sanık müdafisi tarafından yapılan itirazın kesin olarak reddedildiği; 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkrada Terörle Mücadele Kanununun 7. maddesinin 2. fıkrası kapsamında verilen beş yıl veya daha az hapis cezasını gerektiren mahkumiyet hükümlerinin bölge adliye mahkemelerince verilmiş kesin nitelikteki kararlar bakımından temyiz kapsamına dahil olduğunun anlaşılması karşısında; süresinde istinaf talebinde bulunulmaması sebebiyle esas yönünden istinaf yargılamasından geçmeyen söz konusu kararın temyize konu edilemeyeceği cihetle temyiz isteminin REDDİNE,
B) Bölge Adliye Mahkemesince sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., T. hakkında kesin olarak verilen hükümlerin, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme gereğince temyiz yolunun açılması üzerine anılan kanunun eklenen geçici 5. maddesinin 1/f bendinde belirtilen süre içinde temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvuruların süresi, kararın niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
I) Sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükümlere esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanıklar ..., ... ve sanıklar ..., ..., ..., ..., ..., ... müdafiilerinin temyiz dilekçelerinde ileri sürdükleri nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
II) Sanık ... ... (...) hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan incelemede;
Yapılan UYAP sorgulamasında, Mersin Cumhuriyet Başsavcılığının 26.02.2016 tarihli iddianamesi kapsamında 19.11.2015 tarihinde terör örgütü propagandası yapma nedeni ile Mersin 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/115 Esas sırasında bulunan dosya ile sanık hakkında mahkumiyet kararı verildiği, bu dosyanında Dairemiz Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2022/2509 esas 2022/1281 karar sayılı ilamı ile bozulmasına karar verilerek Mersin 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2016/146 esas sayılı dosya ile birleştirilmesine karar verildiği anlaşılmakla; her iki suça ilişkin olaylar arasında hukuki kesintinin gerçekleşmediği de gözetilerek, aynı saikle birbirini yakın günlerde gerçekleşen eylemlerde, bir suç işleme kararının icrası kapsamında değişik zamanlarda işlenmesi nedeniyle bir cezaya hükmedilerek zincirleme suç hükümlerini düzenleyen TCK'nın 43/1. maddesi uyarınca artırılarak bir kez cezalandırılması gerektiğinden dava dosyalarının birleştirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayininde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık ... ... müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan bu sebeplerden dolayı hükümlerin BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Mersin 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE 12.04.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.