MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK(AİLE) MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki tedbir nafakası davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Dava; ayrı yaşamda haklılık iddiasına dayalı olarak açılan tedbir nafakası istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile dava tarihinden itibaren geçerli olmak üzere aylık 300 TL tedbir nafakasının davalıdan tahsiline ve hükmedilen nafakaya DİE"nin belirlediği TÜFE oranlarında her yıl artış uygulanmasına karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, Yargıtay"ın yerleşik uygulamasına göre, takdir edilen nafaka miktarının gelecek yıllarda artırılması konusunda oran olarak TÜİK"in yayınladığı yıllık ÜFE oranı, artış tarihi olarak da kararın kesinleştiği tarih benimsenmektedir. Mahkemece, takdir edilen nafaka miktarının her yıl DİE"nin belirlediği TÜFE oranında artırılmasına karar verilmesi isabetli bulunmamıştır.Ancak, bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, bu yöne ilişen temyiz itirazlarının kabulü ile; hükmün 1. fıkrasında yeralan; "...DİE"nin belirlediği TÜFE oranlarında her yıl artış uygulanmasına..." ifadelerinin çıkarılarak, yerine; "...kararın kesinleştiği tarihi takip eden yıllarda TÜİK"in yayınladığı yıllık ÜFE oranında artış uygulanmasına..." ifadelerinin yazılması sureti ile hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 22.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.