MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

K A R A R

1- Davalı ... San. ve Tic. A.Ş. vekilinin temyizi bakımından yapılan inceleme;
1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427/2. maddesinde ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 361/2. maddesinde “Davada haklı çıkmış olan taraf da hukuki yararı bulunmak şartıyla temyiz yoluna başvurabilir.” denilmektedir.
Somut olayda, davalı ... San. ve Tic. A.Ş."ye karşı açılan davanın eldeki davadan ayrılarak ayrı bir esasa kaydedilmesine karar verildiği, adı geçen davalı aleyhine herhangi bir hüküm kurulmadığı, bu nedenle hükmü temyiz etmekte hukuki yararının bulunmadığı anlaşıldığından temyiz eden davalı ... San. ve Tic. A.Ş. vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıdaki nedenlerle davalı ... San. ve Tic. A.Ş. vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE,
2- Davalı Kurum vekilinin temyizi bakımından yapılan inceleme;
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 1. Maddesinde “Bu Kanunun, senetle ispat, istinaf ve temyiz ile temyizde duruşma yapılmasına ilişkin parasal sınırlarla ilgili hükümlerinin Kanunun yürürlüğe girmesinden önceki tarihte açılmış olan dava ve işlerde uygulanmayacağı, geçici 3. Maddesinde ise Bölge adliye mahkemelerinin, 26.9.2004 tarihli ve 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca Resmî Gazete" de ilan edilecek göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı HUMK’ nun temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı” düzenlenmiştir. Anılan düzenleme gereğince uygulanması gerekli olan HUMK"nun 427. maddesindeki 40,00-TL olan kesinlik sınırı ise parasal sınırları değiştiren 5219 sayılı yasanın 2/c maddesi ile 21.7.2004 tarihinden itibaren verilecek kararlarda 1.000,00 TL’ye çıkarılmıştır. Diğer bir deyişle 21.7.2004 tarihinden itibaren verilen kararların temyiz edilebilmesi için hüküm altına alınan miktarın 1.000,00-TL’yi geçmesi gerekir.
Öte yandan HUMK’na 5236 sayılı yasanın 19. maddesi ile eklenen Ek-4. maddeye göre ise “Görev, kesin hüküm, istinaf, temyiz, Yargıtay’da duruşma, senetle ispata ve sulh mahkemelerindeki taksim davalarında muhakeme usulünün belirlenmesine ilişkin maddelerdeki parasal sınırlar; her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların; o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci maddesi hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilân edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanır. Bu şekilde belirlenen sınırların on milyon lirayı (10,00-TL) aşmayan kısımları dikkate alınmaz.”
2014 yılında bu parasal sınır 1.890,00TL olarak uygulanmıştır. 15.11.2014 Gün ve 29176 sayılı Resmi Gazetede ilan edilen Maliye Bakanlığı’na ait 441 sıra numaralı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde, 2014 yılı için belirlenen yeniden değerlendirme oranı % 10,11 olarak öngörülmüştür. Buna göre, 2015 yılında mahkemelerce verilecek kararların temyiz edilebilmesi için, temyize konu dava değerinin 2.080,00. TL’yi geçmesi gerekir.
Somut olayda, davalı Kurumdan tahsiline karar verilen geçici iş göremezlik ödeneğinin değeri 500,00-TL’dir.
Bu durumda hüküm kesin nitelik taşıdığından 1.6.1990 gün ve 1989/3 E. 1990/4 K. Sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı da göz önünde tutularak davalı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ : Yukarıdaki nedenlerle davalı Kurum vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, 18/01/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.