MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti ile prim alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 15.01.2003 tarihinde davalı işyerinde çalışmaya başladığını, hizmet akdinin 17.07.2012 tarihi itibariyle feshedildiğini, müvekkilin davalı firmanın Muğla bölgesinde nokta yöneticiliği yaptığını, fazla çalışma ücretlerinin 01.01.2008 tarihinden bu yana ödenmediğini ve prim alacakları da bulunduğunu iddia ederek, fazla mesai ve prim alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının davalı şirketin Muğla teşkilatında nokta yöneticisi sıfatıyla üst düzey yönetici olarak görev yaptığını, Türkiye standartlarına göre yüksek ücret aldığını, davacıya hizmet yürüttüğü görev noktalarında emir ve talimat veren yönetici ya da şirket ortağı bulunmadığını, çalışma şeklini kendisinin düzenlediğini, davacıya ait iş sözleşmesinde “şirket tarafından tebliğ edilmedikçe hiçbir surette fazla mesai yapamaz ve izinsiz, talimatsız ve tebligatsız olarak yapacağı fazla çalışma için bir mesai ücreti talebinde bulunamaz” şartının bulunduğunu, davacının eğer olsaydı dahi fazla çalışmasının satış primi ile de ayrıca karşılanmış olacağını, bu nedenlerle davacının fazla mesai talebinin reddine karar verilmesi gerektiğini, davacının ödenmemiş prim alacağı da bulunmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın reddine hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davacı temyiz etmiştir.

E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai yapıp yapmadığı ve fazla mesai ücretine hak kazanıp kazanmadığı uyuşmazlık konusudur.
Davacı işçi nokta yöneticisi olarak çalıştığı işyerinde fazla çalışma yaptığını ve fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek istekte bulunmuştur.
Mahkemece davacının fazla mesai talebi, yaptığı işin niteliği itibari ile kendi çalışma süresini kendisinin belirleme imkanına sahip olduğu, belirli bir mesai kavramının bulunmadığı, yaptığı satış miktarına göre belirli bir kotanın aşılması halinde ücretine ilave olarak satış primi ödendiği gerekçeleriyle reddedilmiş ise de, varılan sonuç hatalıdır.
Prim alacağı ücretin eki niteliğindedir ve mesai mefhumuna bağlı değildir. Fazla mesai haftalık yasal 45 saatlik çalışma süresine bağlı çalışmalar olup, mesai arttıkça yapılan prim ödemesi de artıyorsa, kısaca prim, yapılan satış oranına göre değişkenlik gösteriyorsa bu durumda bir anlamda yüzde usulü ile çalışıldığının kabulü fazla mesai ücretinin sadece %50 zamlı kısmının hesaplanması gerekir.
Somut uyuşmazlıkta, davacı tanık anlatımlarına göre davacının haftalık çalışma süresinin 45 saati aştığı anlaşılmakta olup, davacının üzerinde amiri olarak satış şefi bulunduğu görülmektedir. Bu durum ve dosyadaki kayıtlara göre davacı kendi mesaisini kendisi belirlememekte, amirinin talimatlarına göre hareket etmektedir. Bu nedenle mahkemenin davacının mesaisini kendisi belirlediği ve ayrıca prim aldığı gerekçesiyle fazla mesai talebinin reddi isabetsizdir. Mahkemece yapılacak iş haftalık 45 saatlik çalışma esası dikkate alınarak ve ara dinlenme süresi de düşülerek davacının 45 saati aşan fazla mesaisinin sadece zamlı kısmı hüküm altına almaktan ibarettir. Alacağın yazılı gerekçe ile reddi bozmayı gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 23/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.