MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK(TÜKETİCİ) MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davada, araç tamirinden kaynaklı alacağın tahsili talep edilmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde, açılan davanın haksız ve davacının kötü niyetli olduğunu beyan ederek, davanın reddine karar verilmesini dilemiştir.
Mahkemece, açılan davanın kısmen kabul kısmen reddi ile, toplam 213,70 TL"nin ödeme tarihi olan 16/06/2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı taraftan alınarak davacı tarafa verilmesine karar verilmiş, verilen bu hüküm süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava konusu uyuşmazlık, araç tamirinden kaynaklı alacağın tahsili talebine ilişkindir.
Dava tarihinde yürürlükte bulunan 4077 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici; “Bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri, olağan tüketim işleri alınmıştır.
Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da Tüketici Mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır.
Buna göre eser sözleşmesinden doğan ilişkiye, 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir (Hukuk Genel Kurulunun 26.2.2003 günlü ve 2003/15–127 Esas 2003/102 Karar, 17.02.2010 günlü ve 2010/15–68 Esas 2010/85 Karar sayılı ilamları).
Somut olayda, taraflar arasındaki hukuki ilişki eser sözleşmesinden kaynaklanmaktadır.
Mahkemelerin görevinin kamu düzenine ilişkin olması nedeniyle yargılamanın her aşamasında re’sen dikkate alınması gerekir. Bu nedenle, davaya asliye hukuk mahkemesi sıfatıyla bakılması gerektiği gözetilmeden, tüketici mahkemesi sıfatıyla uyuşmazlığın esası hakkında hüküm verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 29.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.