Ankara Kira Kararları - Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/20159 Esas 2019/3777 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/20159
Karar No: 2019/3777
Karar Tarihi: 20.02.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/20159 Esas 2019/3777 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Taraflar arasında iş mahkemesinde görülen alacak davasında, davalının temyiz itirazları reddedilmiştir. Mahkeme kararı, davacının yıllık izin ücreti ve ihbar tazminatı için talep ettiği yasal faizin işletilmesi konusunda yanlışlık yapıldığını ve en yüksek mevduat faiz oranının kullanılması gerektiğini belirtmiştir. Ancak bu yanlışlığın düzeltilmesi için yeniden yargılamaya gerek olmadığından, hüküm 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmaya devam edilmektedir. Kararın 2. maddesinde, 2.480,24 TL brüt ihbar tazminatının 100,00 TL'sinin dava tarihinden itibaren yasal faiz, bakiye miktarının ise ıslah tarihinden itibaren işleyecek ve hesaplanacak yasal faizi aşmamak üzere en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsil edilmesi, kararın 3. maddesinde ise 2.931,35 TL brüt yıllık izin ücretinin benzer bir hesaplama ile davalıdan tahsil edilmesi kararlaştırılmıştır. Bu karar, mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilecek ve onanacaktır. Kanun maddeleri detaylı olarak açıklanmamıştır.

22. Hukuk Dairesi 2017/20159 E. , 2019/3777 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Mahkeme, yıllık izin ücreti ve ihbar tazminatı bakımından dava edilen tutara dava tarihinden, ıslahla arttırılan miktara ıslah tarihinden itibaren yasal faiz işletmiş ise de, bu durum hatalıdır. Şöyle ki, davacı dava dilekçesinde yıllık izin ücreti ve ihbar tazminatı için dava tarihinden itibaren yasal faiz işletilmesi talebinde bulunmuş, ıslah dilekçesinde ise en yüksek banka mevduat faizine hükmedilmesini istemiştir. O halde Mahkemece, yıllık izin ve ihbar tazminatlarının dava edilen kısmı için dava tarihinden itibaren yasal faiz, ıslahla arttırılan kısmınada ıslah tarihinden itibaren yasal faizi aşmamak üzere en yüksek mevduat faizi işletilmelidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca kararın düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Temyiz konusu kararın (2) numaralı hüküm fıkrasının tamamen çıkarılarak yerine “2- 2.480,24 TL brüt ihbar tazminatının, 100,00 TL sinin dava tarihinden itibaren yasal faiz, bakiye miktarına ıslah tarihinden itibaren işleyecek ve hesaplanacak yasal faizi aşmamak üzere en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine,” rakam ve sözcüklerinin eklenmesi, kararın (3) numaralı hüküm fıkrasının tamamen çıkarılarak yerine "3- 2.931,35 TL brüt yıllık izin ücretinin, 100,00 TL sinin dava tarihinden itibaren yasal faiz, bakiye miktara ıslah tarihinden itibaren işleyecek ve hesaplanacak yasal faizi aşmamak üzere en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine," rakam ve sözcükleri eklenerek hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcın istek halinde ilgiliye iadesine, 20.02.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.