MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürme, kasten öldürmeye yardım
HÜKÜM : Sanık ... hakkında; TCK.nin 81, 29, 62, 53. maddeleri uyarınca 12 yıl 6 ay hapis cezası,
Sanık ... hakkında; TCK.nin 81, 39/1, 29, 62, 53. maddeleri uyarınca 6 yıl 3 ay hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Gerekçeli karar başlığında öldürülenin adı ve nüfus bilgileri yazılmamış ise de; bu eksikliğin mahallinde tamamlanmasının mümkün olduğu kabul edilmiştir.
Sanık ... müdafiinin 1 haftalık yasal süre içindeki temyiz isteminden sonra sanık ...’in cezaevinden gönderdiği dilekçeleri ile dosyasının onanmasını istediği anlaşılmakla, bu talep CMK’nin 266. maddesi uyarınca temyizden vazgeçme olarak kabul edildiğinden, sanık müdafiinin temyiz talebinin CMUK.nin 317. maddesi gereğince REDDİNE karar verilmiştir.
Sanık ... hakkında maktul ...’ı kasten öldürmeye yardım etme suçundan kurulan hükmün yapılan temyiz incelemesinde;
Oluşa ve dosya kapsamında göre; somut olaydaki husumetin maktul ile sanık ... arasında mevcut olup, karşılaştıklarında tartışmanın kavgaya dönüşmesiyle birbirlerine bıçak çekmeleri şeklinde başlayıp maktulün ölümüyle biten kavgada, maktulden sanık ..."a yönelik tahrik oluşturan bir söz ve davranış bulunmadığı halde, maktul ile sanık ... arasındaki kavgada ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının kesin olarak belirlenemediğinden bahisle sanık ... hakkında TCK.nin 29. maddesi uyarınca tahrik indirimi uygulanmak suretiyle eksik cezaya hükmedilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ... hakkında maktul ...’ı kasten öldürmeye yardım etme suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, haksız tahrik ve takdiri indirim nedenlerinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ... müdafiinin suçun unsurlarının oluşmadığına, beraat kararı verilmesi gerektiğine vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddiyle, 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı Kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama kanuna aykırı ise de bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, CMUK"nin 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak; hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nin 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde, DÜZELTİLEN hükmün, tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak ONANMASINA, 05/02/2019 gününde oy birliği ile karar verildi.