Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/28449 Esas 2022/4163 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya aykırılık
HÜKÜM : Sanık ... hakkında beraat, sanık ... hakkında hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Mahkemenin 22/06/2016 tarih 2016/133 Esas ve 2016/411 Karar sayılı kararı ile sanık ... hakkında atılı suçtan beraat, sanık ... hakkında ise 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi uyarınca 2 yıl 6 ay hapis cezası ve 80,00 TL adli para cezasına hükmedilmesine dair kararın sanık ...’ın ve katılan ... İdaresi’nin temyizi sonrası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 7242 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 61 ve 62. maddeleriyle değişik 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanununun 3 ve 5. maddelerinde yapılan değişikliklerin mahkemesince değerlendirilerek sonucuna göre karar verilmesine ilişkin 28/05/2020 iade yazısı üzerine mahkemece dosya üzerinden 13/11/2020 tarihli ek kararın verildiğinin anlaşılması ile yapılan incelemede;
Katılan ... İdaresi vekilinin temyiz isteminin, 22/06/2016 tarih, 2016/133 Esas - 2016/411 Karar sayılı asıl hükümle sanık ... hakkında verilen beraat kararına yönelik olduğu anlaşılmakla buna göre yapılan incelemede;
Yapılan duruşmaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, gösterilen gerekçeye ve takdire göre katılan ... İdaresi vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık ...’ın, 13/11/2020 tarihli ek karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde ise;
Suç tarihi ve ele geçen eşyanın niteliğine göre sanığın eyleminin 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa ile değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18-son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5, 3/10 madde ve fıkraları kapsamında bulunduğu;
Hükümden sonra 15/04/2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine 7242 sayılı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği, 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen Geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu karşısında; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından bahse konu yasal düzenlemeler için bir değerlendirme yapılmak ve sonucuna göre yeni bir hüküm tesis edilmek üzere kendisine gönderilen dosya hakkında, mahkemece duruşma açılmadan ve taraflar haberdar edilmeden, 13/11/2020 tarihli ek kararla dosyanın ele alınıp 5271 CMK'nun 223/1. madde ve fıkrasına aykırı bir karar verilmek suretiyle yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14/02/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.