MAHKEMESİ : Yargıtay 4. Hukuk Dairesi (İlk Derece)


Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan incelemesi sonucunda ilk derece mahkemesi sıfatıyla Yargıtay 4. Hukuk Dairesince;
“DAVA: Dava dilekçesinde, yasaya aykırı olarak tutuklama kararı verilmesi nedeniyle davacıların desteğinin ihtihar ettiği ileri sürülerek; 50.000,00-TL manevi tazminatın tahsiline karar verilmesi, talep ve dava olunmuştur.
CEVAP: Cevap dilekçesinde, sorumluluk koşullarının gerçekleşmediği savunulmuştur.
GEREKÇE: Dava, ihbar edilen ceza mahkemesi hakiminin yargısal faaliyeti nedeniyle maddi/manevi tazminat istemine ilişkindir. Davanın esastan reddine dair verilen dairemiz kararı, temyiz istemi üzerine Hukuk Genel Kurulu"nun 14/01/2015 gün ve 2014/4-2293; 2015/03 sayılı ilamı ile, görev konusunun değerlendirilmesi gerekçesiyle bozulmuştur.
Usul ve yasaya uygun bulunan bozma ilamına uyulmuştur.
Karar tarihinden sonra yürürlüğe giren 18/06/2014 gün ve 6545 Sayılı Türk Ceza Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile değiştirilen 5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 141 ve 142. maddelerinde ceza hakimleri ve Cumhuriyet Savcıları aleyhine yargısal faaliyet nedeni ile açılan tazminat davalarının, zarara uğrayanın oturduğu yer Ağır Ceza Mahkemesi"nde karara bağlanacağı ve yine 6545 Sayılı Yasanın 86.maddesinde bu nedenle açılmış ve Yargıtay incelemesinde bulunan dosyaların esası incelenmeksizin ilgili dairece yetkili Ağır Ceza Mahkemesi"ne gönderileceği düzenlenmiş olmakla, aşağıdaki şekilde görevsizlik kararı vermek gerekmiştir.
HÜKÜM: Açıklanan gerekçe uyarınca;
1-6545 Sayılı yasanın 70.maddesi ile değişik CMK.nun 141/3.maddesi ile 142. maddesi uyarınca mahkememizin GÖREVSİZLİĞİNE,
2-Dosyanın talep halinde görevli Ankara Nöbetçi Ağır Ceza Mahkemesi"ne gönderilmesine,
3-Takdiren para cezası tayinine yer olmadığına,
4-Yargılama giderlerinin görevli mahkemede gözetilmesine,”
dair oybirliği ile verilen 15.09.2015 gün ve 2015/44 E., 2015/54 K. sayılı karar davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 46. maddesine dayalı tazminat istemine ilişkindir.
Davacılar vekili İstanbul Asliye Hukuk Mahkemesine sunduğu dava dilekçesinde müvekkillerinin intihar eden Dnz. Yrb. Ali Tatar"ın eşi, kızı ve kardeşi olduğunu, İstanbul 10. Ağır Ceza Mahkemesince Ali Tatar hakkında verilen tutuklama kararına itiraz edildiğini, itirazın reddedildiğini, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığına tutuklama kararının geri alınması için verilen dilekçe üzerine İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesince Ali Tatar"ın tahliye edildiğini, ancak bilahare silahlı terör örgütüne üye olmak suçunu işlediğine dair kuvvetli delillerin bulunduğu gerekçesi ile Cumhuriyet Savcısı Süleyman Pehlivan tarafından tahliye kararına itiraz edildiğini ve İstanbul 11. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından davalılardan ... ve ..."in kararı ile yeniden yakalama kararı çıkarıldığını, bu hukuki belirsizlik sonucunda Ali Tatar"ın kendi hayatına son verdiğini, yasadışı terör örgütü ile bağlantısı olduğuna dair en ufak bir somut delil veya kaçacağı şüphesini uyandıran hiç bir olgu ve delil bulunmadığını, tutuklama gerekçelerinin açık olarak yazılmadığını, soruşturmanın basına da yansıdığını, bu durumun ailesini derinden etkilediği ve kişilik haklarını ihlal ettiğini ileri sürerek, 50.000,00-TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren isleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan tahsilini istemiştir.
İstanbul 5. Asliye Hukuk Mahkemesince davalılar ... ve ..."ın il hakimi olmaları nedeni ile mahkemenin görevsizliğine, kararın kesinleşmesi ve talep edilmesi halinde dosyanın Yargıtay 4. Hukuk Dairesi Başkanlığı"na gönderilmesine, diğer davalı Süleyman Pehlivan’ın Cumhuriyet Savcısı olması nedeni ile bu davalı yönünden dosyanın tefriki ile ayrı bir esasa kaydına karar verilmiştir.
Görevsizlik kararının kesinleşmesi ve talep üzerine dosya Yargıtay 4. Hukuk Dairesine gönderilmiş, ilk derece mahkemesi sıfatıyla Yargıtay 4. Hukuk Dairesince, dava dilekçesi davalı Hazineye ve ihbar olunan hakimlere tebliğ edilmiştir.
Davalı Maliye Hazinesi vekili dava konusu yargısal işlemin yasal mevzuata uygun olup kusur, kasıt ve hata bulunmadığını, HMK’nın 46. maddesindeki koşulların oluşmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İhbar Olunan Hakimler vekilleri davanın reddini savunmuşlardır.
Özel Dairece verilen 25.09.2012 tarihli karar ile somut olayda suç soruşturması sırasında verilen tutuklama ve yakalama kararları nedeniyle manevi tazminat istendiği, tazminat isteminin yasal yolları düzenlenmiş bulunan yargısal işlem ve kararlara ilişkin olup hatalı olduğu ileri sürülen yargısal işlemlerde özel amaç ile davranıldığı yönünde bir delil bulunmadığı, sınırlı ve sayılı hukuki sorumluluk nedenlerinden hiç birisinin mevcut olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacılar vekilince temyizi üzerine Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nca verilen 03.07.2013 tarihli bozma kararında, özel daire tarafından dilekçeler aşaması tamamlandıktan sonra öncelikle dosya üzerinden dava şartları ve ilk itirazların incelenmesi, bu konularda yine dosya üzerinden olumlu veya olumsuz bir karar verilmesi, dosya üzerinden karar verilemeyen dava şartları ile ilk itirazlar hakkında karar verilmek ve diğer ön inceleme işlemlerini yapmak üzere tarafların ön inceleme duruşmasına davet edilmesi, 6100 sayılı HMK’nın 137 ve 140. maddelerine göre ön inceleme duruşmasında gerekli usul işlemleri yapıldıktan sonra tahkikat duruşmasına geçilmesi gerekirken ön inceleme işlemlerinin dosya üzerinden yapılarak ve tahkikat duruşmasına geçilerek esas hakkında karar verilmesi ile davacı vekilinden usulüne uygun vekaletname istenmeden yargılamanın neticelendirilmesinin doğru bulunmadığı gerekçesiyle kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Özel dairece Hukuk Genel Kurulunun bozma kararına uyularak verilen 03.06.2014 tarihli karar ile somut olayda suç soruşturması sırasında verilen tutuklama ve yakalama kararları nedeniyle manevi tazminat istendiği, tazminat isteminin yasa yolları düzenlenmiş bulunan yargısal işlem ve kararlara ilişkin olup, hatalı olduğu ileri sürülen yargısal işlemlerde özel amaç ile davranıldığı yönünde bir delil bulunmadığı, sınırlı ve sayılı hukuki sorumluluk nedenlerinden hiç birisinin mevcut olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacılar vekilince temyizi üzerine Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca verilen 14.01.2015 tarihli bozma kararında, karar tarihinden sonra yürürlüğe giren 18.06.2014 gün ve 6545 sayılı Kanun hükümlerinin ceza hakimleri ve Cumhuriyet savcıları aleyhine yargısal faaliyet nedeni ile açılan tazminat davalarında görevli mahkeme konusunda yeni düzenlemeler getirdiği, görev sorununun kamu düzenini ilgilendirdiği, bu düzenlemeler dikkate alınarak eldeki dava hakkında karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle kararın bozulmasına karar verilmiştir.
Özel dairece Hukuk Genel Kurulunun bozma kararına uyularak verilen 15.09.2015 tarihli kararda, yukarıda başlık bölümüne alınan gerekçe ile 6545 sayılı Yasanın 70. maddesi ile değişik CMK’nın 141/3. ve 142. maddesi uyarınca mahkemenin görevsizliğine, dosyanın talep halinde görevli Ankara Nöbetçi Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiş, karar davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bilgi ve belgelere, daire kararında açıklanan gerektirici nedenlere, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun olduğu tespit edilen Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği kararın onanması gerekir.
SONUÇ: Davacılar vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin ilk derece mahkemesi sıfatıyla verdiği kararın yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, gerekli temyiz ilam harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu açık olmak üzere 24.05.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.