Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Borçlunun kullandığı konut kredisi nedeniyle, satın aldığı konutunu ipotek ettirdiği ve alacaklı tarafından bu konutun satışının talep edildiği, borçlunun da İİK.’nun 82/12 maddesi uyarınca satışa konu meskenin haline münasip evi olduğunu ileri sürerek konutunun tapu kaydına konulan haciz şerhinin kaldırılmasını talep ettiği görülmektedir.  
İİK.’nun 82/12. maddesi gereğince borçlunun “haline münasip evi” haczedilemez. Bir meskenin borçlunun haline uygun olup olmadığı adı geçenin haciz anındaki sosyal durumuna ve borçlu ailesinin ihtiyaçlarına göre belirlenir. Belirtilen hususları aşar nitelik ve evsaftaki yerlerle makul ölçüleri geçen oda ve salonu kapsayan ve ikametinin zorunlu öğelerini içeren bir meskenin dışındaki yerlerden haczin kaldırılması maddenin konuluş amacına aykırıdır.
Somut olayda mahkemece mahallinde  yapılan keşif sonrası düzenlenen bilirkişi raporunda konutun keşif tarihindeki değerinin 90.000 TL olarak tespit edildiği, borçlunun oturduğu evin haline münasip ev olduğu, rapora eklenen emlak rayiç değerlerine göre borçlunun aynı ilçenin değişik mahallelerinde 50.000 – 180.000 TL arası bir değerde yeni bir ev alabileceğinin belirtildiği, borçlunun haline ve ekonomik durumuna münasip yeni bir ev almasının mümkün olmayacağı belirtilmiştir. Mahkemece hüküm öncesi verilen ara kararı ile bilirkişi tarafından borçlunun haline münasip evi alabileceği bedelin tespit edilemediği, bilirkişiden ek rapor alınarak borçlunun haline münasip evi kaç liraya alabileceğinin tesbiti hususunda bilirkişinin kifayetsiz olduğunun anlaşıldığı, başka bilirkişi ile keşif icrasının da borçlunun içerisinde bulunduğu hal ve şartları ile usul ekonomisi nazara alındığında yerinde bir çözüm olmadığı ve nihayet en iyi bilirkişinin mahkemenin hakimi olduğu vicdani kanaatiyle, borçlunun Hopa’nın daha mütevazi semtlerinde iki oda bir salonu bulunan ve ikamet için zorunlu öğeleri içeren haline münasip evin değerinin 75.000 TL olduğu kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Ancak bilirkişi raporunda borçlunun haline uygun ev alabileceği miktar belirlenmediğinden ve bilirkişi raporuna eklenen emlak rayiç değerleri olarak gösterilen miktarlar arasındaki bir katı aşan değer farkı dikkate alındığında, anılan raporun bu hali ile hüküm kurmaya elverişli olmadığı açıktır.
O halde mahkemece bilirkişiden ek rapor alınarak, borçlunun taşınmazının bulunduğu Hopa ilçesinin daha mütevazi bir semtinde haline münasip evi alabileceği değerin tespitinden sonra, bu miktar mahcuzun değerinden az ise mahcuzun satılarak, borçlunun haline münasip
ev alması için gerekli bedelin kendisine, artanın alacaklıya ödenmesine, satışın borçlunun haline münasip ev alabileceği miktardan az olmamak üzere yapılmasına karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile mahkemece takdir edilen bedel göz önünde bulundurularak yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir. 
SONUÇ  : Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 21.10.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.