Taraflar arasında görülen davada;
Davacı,  miras bırakan babası H.U.ın 820 parsel sayılı taşınmazdaki payının bir kısmını davalı oğlu M."ya, bir kısım payını ise davalı gelini N. U."a, davalı N."nin de bir kısım payını davalı oğlu H."a muvazaalı olarak satış suretiyle tapuda devrettiklerini, miras bırakanın gerçek amacının mirasçılardan mal kaçırmak olduğunu ileri sürerek,  muvazaa sebebi ile tapu iptal ve miras payı oranında tescil istemiştir.
Davalılar, muvazaa iddiasının doğru olmadığını belirtip, davanın reddini  savunmuşlardır.
Mahkemece, dava konusu temliklerin muvazaalı olduğu gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir. 
Karar, davalılar vekili tarafından süresinde   temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi . . raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı miras payı oranında tapu iptal ve tescil isteğine ilişkindir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; miras bırakan H.U."ın 641/1650 pay maliki olduğu 820 parsel sayılı taşınmazının 403/1650 payını 20.10.1999 tarihinde davalı oğlu M. U."a, kalan 238/1650 payını 28.01.2004 tarihinde davalı gelini N. U.a, davalı N.nin de muristen intikal eden paydan 78 payı üzerinde bırakıp, 160/1650 payını 01.12.2006 tarihinde davalı oğlu H.U.a satış suretiyle temlik ettiği, miras bırakanın 26.12.2005 tarihinde vefat ettiği   anlaşılmaktadır.
Somut olayda;  miras bırakanın davalı M."ya yaptığı temlik tarihinde, taşınmaz satmaya ihtiyacının bulunmadığı, davalının ödeme savunmasını  kanıtlayamadığı, davacının miras bırakanın kızı, davalı M."nın miras bırakanın oğlu olduğu gözetildiğinde, davalı M."ya yapılan pay temlikinin mirasçıdan mal kaçırma amacına yönelik ve bedelsiz olduğu belirlenerek davanın bu pay yönünden kabulüne karar verilmiş olmasında bir isabetsizlik yoktur. Davalılar vekilinin bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Diğer davalı N. ve H.yönünden temyiz itirazlarına gelince;  murisin N. "ye 238/1650 payını 28.01.2004 tarihinde temlik ettiği, bu tarih itibariyle borç içerisinde bulunduğu, davalı N.nin alım gücünün bulunduğu ve miras bırakanın Tarım Kredi Kooperatifine olan  borcunun davalı N. tarafından temlik tarihinde ödenerek borcun kapatıldığı, bu borcun tamamı ile davalı N.ye muris tarafından temlik edilen payın bilirkişilerce belirlenen değeri  arasında aşırı bir fark bulunmadığı,  kaldı ki resmi akitte gösterilen değer ile  gerçek değer  arasında ki farkın muvazaa olgusunun başlı başına sebebini teşkil etmeyeceği, sonuç olarak davalı N.ye yapılan pay temlikinin gerçek bir satışa dayandığı, mirasçıdan mal kaçırma amacının kanıtlanamadığı sonucuna varılmaktadır.
Hal böyle  olunca, davalılar N. ve H.hakkındaki davanın reddine karar verilmesi gerekirken kabulüne karar verilmesi doğru değildir.
Davalılar vekilinin, bu yöne ilişkin temyiz itirazları  yerindedir. Kabulü ile,  hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  16.03.2011  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.