MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeni ile güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK 155/2, 168/1, 62, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Hizmet nedeni ile güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Nakliyeci olan sanığın katılana ait ayçiçeklerini nakletmek üzere alıp teslim yeri olan ..."a götürmeyerek ...."da beklettiği bu suretle hizmet nedeni ile güveni kötüye kullandığı iddia edilen somut olayda; tacir olan sanık ile katılanın yaklaşık 10 yıldır ticari ilişkileri bulunduğu, olay tarihi öncesinde defalarca katılanın sanığa mal taşıttığı, bu taşımalardan bir kaçının parasını katılanın zarar ettiği gerekçesi ile sanığa ödemediğinin sanık ve katılanın uyumlu beyanları ile sabit olduğu, olay günü sanığın katılandan olan alacaklarına dayanarak hapis hakkını kullanıp söz konusu ayçiçeklerini teslim yerine götürmeyerek yolda beklettiğini beyan etmesi, sonrasında malın teslimi için katılana başvurması karşısında, sanığın hizmet nedeni ile güveni kötüye kullanma kastı ile hareket ettiği yönünde cezalandırılmasına yeterli kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı, sanık ile katılan arasındaki ilişkinin alacak verecek mevzusundan ibaret hukuki bir ilişki olup hukuk mahkemelerinde dava açma hakları bulunduğu anlaşılmakla mahkemenin sanığın beraati yerine mahkumiyetine hükmetmesi,
Kabule göre;
a- Hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde adli para cezası belirlenirken yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin, aynı gerekçeyle tam gün sayısının asgari hadden uzaklaşılması suretiyle belirlenerek sanığa fazla ceza tayini,
b- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki kanun"un 99. maddesi uyarınca sanık hakkında hükmedilen adli para cezalarının toplanması hususunun infaz aşamasında ele alınması gerekirken bu durumun gözardı edilerek sanık hakkkında verilen adli para cezalarının hüküm fıkrasında toplanması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin sübuta dair temyiz talebi bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 28/09/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.