TC. YARGITAY :3. HUKUK

Davacı ... ile davalı ... Elektrik Dağıtım A.Ş. Arasında İstanbul 12.Tüketici Mahkemesinde görülen maddi-manevi tazminat davasında verilen hüküm hakkında İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 3.Hukuk Dairesi tarafından yapılan istinaf incelenmesi sonucunda; davacının istinaf talebinin reddine, davalının katılma yoluyla istinaf dilekçesinin istinafa konu maddi tazminat miktar açısından kesin olmakla reddine yönelik olarak verilen hüküm sonrası davacının talebi üzerine verilen 25.06.2018 tarihli tavzih kararının davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; Dairemizce davacının temyiz isteminin süre yönünden reddine dair verilen 14.11.2019 tarihli ve 2018/7572 E., 2019/9217 K. sayılı ilama karşı davacı tarafından maddi hatanın düzeltilmesi istenmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kâğıtlar okunup gereği düşünüldü :

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; ikamet etmekte olduğu adresteki elektrik kesintileri nedeniyle ilgili mevzuat uyarınca tazminat ödenmesi gerektiğini belirterek, 27/10/2014 tarihindeki kesinti nedeniyle 50,00 TL, 08/09/2013 tarihli kesinti nedeniyle 50,00 TL"nin kesinti tarihlerinden itibaren yasal faiziyle, ayrıca uğradığı manevi zararlar nedeniyle 5.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece; maddi alacağa ilişkin olan davanın kabulüne, maddi tazminat miktarı olan 100 TL"nin kesinti tarihlerinden başlamak üzere yasal faizi ile birlikte davalı şirketten alınarak davacıya ödenmesine, manevi tazminat talebinin ise şartları oluşmadığından reddine karar verilmiştir.
Mahkemece verilen karara karşı davacı ve katılma yoluyla davalı tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuş, Bölge Adliye Mahkemesince; davacının istinaf talebinin HMK 353/1-b-1 maddesi uyarınca reddine, davalının katılma yoluyla istinaf dilekçesinin istinafa konu maddi tazminat miktar açısından kesin olmakla, 352, 341 ve 346. maddeleri uyarınca reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesinin kararına karşı, davacı tarafından 04.06.2018 tarihli dilekçe ile tavzih talebinde bulunulmuş, Bölge Adliye Mahkemesinin 25.06.2018 tarihli tavzih kararının davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; Dairemizce davacının temyiz isteminin süre yönünden reddine dair verilen 14.11.2019 tarihli ve 2018/7572 E., 2019/9217 K. sayılı ilamına karşı davacı tarafından maddi hatanın düzeltilmesi talebinde bulunulmuştur.
1-6100 sayılı HMK.nun değişik 102. maddesine göre, adli tatil her yıl 20 Temmuz"da başlar ve 31 Ağustos"ta sona erer. Yeni Adli yıl 1 Eylül"de başlar. 6100 sayılı HMK"nun 104. maddesine göre, adli tatile tabi olan dava ve işlerde, bu Kanunun tayin ettiği sürelerin bitmesi tatil zamanına rastlarsa, bu süreler ayrıca bir karara gerek olmaksızın adli tatilin bittiği günden itibaren bir hafta uzatılmış sayılır. Aynı Yasanın 103. maddesinde ise adli tatilde görülecek dava ve işler ayrıntılı olarak gösterilmiştir. Buna göre dava, adli tatilde görülecek dava ve işlerden değildir.
Mahkemenin 25.06.2018 tarihli tavzih kararının davacıya 01.08.2018 tarihinde tebliğ edildiği, temyiz dilekçesinin 10.09.2018 tarihinde verildiği ve aynı gün harçlarının ödendiği temyiz süresinin adli tatilin bittiği günden itibaren bir hafta uzadığı nazara alındığında, davacının tavzih kararının temyizi isteminin süresinde olduğu anlaşılmakla, maddi hata nedeniyle Dairemizin 14.11.2019 tarihli ve 2018/7572 E., 2019/9217 K. sayılı temyiz talebinin süreden reddine ilişkin kararı kaldırılarak, davacının temyiz itirazlarının incelenmesine geçildi.
2-6763 sayılı yasa ile 6100 sayılı HMK"ya eklenen geçici 1. madde uyarınca, aynı kanunun 362. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2018 tarihinden itibaren 47.530.TL"ye çıkarılmıştır.
İstinaf incelemesi sonucunda verilen hüküm, karar tarihi itibariyle kesin niteliktedir. HMK"nın 366. maddesi atfıyla aynı kanunun 352. maddesi uyarınca, kesin olan kararlar hakkında Yargıtay tarafından temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, Dairemizin 14/11/2019 tarihli ve 2018/7572 E., 2019/9217 K. sayılı temyiz talebinin süreden reddine ilişkin kararın kaldırılmasına, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle temyiz isteminin REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 27/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.