MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; davalı kurumun hastalara takılan ilaçlı stend bedellerini ödememesi nedeniyle kurumla aralarındaki mutabakata göre SGK’ya ilaçsız stend kullanıldığına dair fatura kesip tahsil edilen bedelin ilaçlı stend fiyatından düşülerek kalan miktarın hastalardan tahsil edildiğini, buna rağmen davalının; sigortalı ve hak sahiplerinden tüm ilaçlı stend bedelleri alındıktan sonra ayrıca SGK’ya ilaçsız stend bedeli faturalandırılmasının söz konusu olduğu gerekçesiyle kurumun dava konusu stendler için yaptığı 67.313,93 TL ödemeyi geri istediğini, ancak bu talebin yerinde olmadığını, şirketlerinin borçlu olmadığının tespitini talep etmiştir.
Davalı; sigortalı hastalara davacı şirkete ait hastanede takılan ilaçlı stend ücretlerinin tamamının hastalardan tahsil edilmiş olmasına rağmen, kurumlarına da ilaçsız stend kullanımına dair fatura düzenlendiğini savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; tarafların anlatımından, davaya konu uyuşmazlığın sağlık hizmetlerinin satın alınması sırasında yapılan ihlalden doğduğunu, 5510 sayılı kanunun değişik 73, 101 ve 103. Maddelerine göre görevli mahkemenin iş mahkemeleri olduğundan görevsizlik nedeni ile dava dilekçesinin reddine, karar kesinleştiğinde talep halinde dosyanın Nöbetçi Bakırköy İş Mahkemesine gönderilmesine dair verilen karar Yargıtay 13. Hukuk Dairesi’nin 16.3.2012 tarihli 2012/5164 Esas, 2012/7042 Karar sayılı kararıyla; taraflar arasındaki ilişkinin borçlar hukukundan kaynaklanması nedeniyle yargılama yapma görevi Asliye Hukuk Mahkemesi’nde olduğundan, görevsizlik kararı verilmesinin hatalı olduğu, işin esası incelenerek sonucuna uygun bir karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle bozulmuştur.
Bozma sonrasında yapılan yargılama neticesinde mahkemece davanın kısmen kabulü ile sağlık hizmet alımı nedeniyle davacının davalı kuruma 57.313,38-tl borçlu olmadığının tesbitine, fazlaya ilişkin talebin reddine, Harçlar Yasası gereğince 3.915,07-TL nisbi karar ve ilam harcı belirlenmesine, peşin alınan 999,65-TL harcın mahsubu ile bakiye 2.915,42-TL harcın davalıdan tahsiline, davacı tarafından yapılan 1.572,00-TL yargılama giderinin % 85"inin ve 1.048,35- TL harcın tamamının davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş, söz konusu karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı aleyhine karar ve ilam harcı ile yargılama gideri olarak hükmedilen harca yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Davalı SGK Başkanlığı"nın, 492 sayılı Harçlar Kanunu ve 5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu"nun 36. maddesi hükmüne göre harçtan muaf olması nedeniyle kendisinden karar ve ilam harcı alınamayacağı gibi davacı tarafından karşılanan 1.048,35 TL harç giderinin de davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün, HUMK"nun 438/7 maddesi gereğince düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenle davalının temyiz itirazının kabulü ile; hükmün 2. fıkrasında yer alan "Harçlar yasası gereğince 3.915,07-TL nisbi karar ve ilam harcı belirlenmesine, peşin alınan 999,65-TL harcın mahsubu ile bakiye 2.915,42-TL harcın davalıdan tahsiline," ve 5. fıkrasında yer alan “ve 1.048,35- TL harcın tamamının” ifadelerinin çıkartılarak yerine, "Davalı, 492 sayılı Harçlar Kanunu ve 5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu"nun 36. maddesi hükmüne göre harçtan muaf olduğundan davalıya harç yükletilmesine yer olmadığına, davacının yatırdığı tüm harçların karar kesinleştiğinde ve isteği halinde davacıya iadesine," ifadesinin yazılması sureti ile hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nın geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nın 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 27/02/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi. Başkan