MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen alacak davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı vekili dava dilekçesinde, taraflar arasında yapılan 18.07.2005 tarihli sözleşme gereğince, aslında davacı şirket tarafından satın alınan aracın trafik tescilinin, bankadan taşıt kredisi alabilmek amacıyla davalı adına yapıldığını, söz konusu aracın tüm ödemelerinin davacı tarafından yerine getirildiğini, borçların bitiminde aracın noterde devrinin gerçekleştirileceğinin kararlaştırılmasına rağmen davalı tarafın devir yükümlülüğünü yerine getirmediğini belirterek araç bedeli olarak ödenen 30.000,00 TL"nin yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; süresinde verdiği dilekçesi ile zamanaşımı def"ini ileri sürmüş, esastan da davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece davanın, sebepsiz zenginleşmeden kaynaklanan alacak davası olup, BK 60 maddesine göre davanın 1 yıllık zamanaşımı süresine tabi olduğu, zamanaşımının dava tarihi olan 20.10.2010 tarihinde dolduğu gerekçesi ile davanın zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
Somut olayda, taraflar arasında araç alım satımına ilişkin sözleşme ilişkisi bulunduğuna göre dava konusu ihtilafta uygulanacak zamanaşımı süresi, taraflar arasında sözleşme ilişkisi bulunması nedeniyle 818 sayılı BK"nun 125.maddesi (6098 sayılı TBK"nun 146.maddesi) gereğince 10 yıl olup, dava tarihine kadar geçen sürede, zamanaşımı süresi dolmamıştır. Bu nedenle davanın esasına girilip, taraf delilleri toplanarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken mahkemece bu husus gözetilmeden yanılgılı değerlendirme sonucu, BK."nun 60.maddesine göre zamanaşımı süresinin 1 yıl olduğundan bahisle, yazılı şekilde davanın zamanaşımı nedeniyle reddine ilişkin hüküm kurulmuş olması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 18.09.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.