MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen kişisel eşyanın iadesi davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kâğıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dava, davalıda (eski eşte) kalan ziynet ve çeyiz eşyalarının verilmesine ilişkindir.
Mahkemece; davalıda kaldığı ispat edilemeyen ziynet eşyaları yönünden davanın reddine, çeyiz eşyaları yönünden ise davanın kısmen kabulü ile bunların aynen, olmadığı takdirde bilirkişice tespit edilen değeri olan 1.330 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, davacı çeyiz ve ziynet eşyaları yönünden var olan tercih hakkını; bunların aynen iadesi, olmadığı takdirde bedelinin tahsili yönünde kullanmış ise de; yargılama sırasında aynen iade talebinden vazgeçerek eşyaların bedelini talep etmiştir. Bu durumda, mahkemece çeyiz eşyaları yönünden bedelin tahsiline karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, çeyiz eşyalarının iadesine de karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırıdır.
Bundan ayrı, tanık olarak dinlenen davacının babası, hastanede doğum yapan davacıyı evine bile götürmeden kendi evine getirdiğini beyan etmiştir. Kaldı ki, boşanma davasında dinlenilen tanıklarda davacının hastanede doğum yaptığını, ancak doğumun geç haber verilmesi nedeniyle davacının ailesi ile davalının hastanede kavga ettiğini bildirmiş olup, anılan dosyanın temyiz incelemesini yapan Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 22.10.2009 günlü ve 2009/4729 Esas 2009/18154 Karar sayılı ilamı ile de davalının, doğumdan sonra hastanedeki davacı ile ilgilenmediği maddi vakıa olarak sübut bulmuştur.
Şu durumda, doğum yapmak üzere hastaneye yatan davacının ziynet eşyalarını da yanında götürmüş olması beklenemeyeceği gibi, MK.6.maddesine göre isbat külfetinin değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek ve doğumdan sonra davacının yeniden müşterek eve gelmediği de, toplanan delillerle anlaşıldığından oluş ve kabule göre belirleme bu şekilde yapılması gerekirken, yanılgıya düşülerek hüküm tesis olunmuştur.

Hal böyle olunca; mahkemece, davalı tarafın dava dilekçesi ile talep edilen ziynet eşyalarının miktarına ve cinsine bir itirazının da bulunmadığı gözetilerek, bu eşyaların bilirkişice belirlenecek değerinin tahsiline karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile ziynet eşyalarına ilişkin istemin tümden reddi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 23.09.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.