MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakasının kaldırılması davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı işşiz olduğunu belirterek; davalıya ödediği yoksulluk nafakasının kaldırılmasını, bu istem kabul görmez ise nafaka miktarında indirim yapılmasını talep etmiş, mahkemece; davacının aylık gelirinin kendi geçimini sağlamaya yetecek kadar olduğu gerekçesi ile nafakanın aylık 150,00 TL"ye indirilmesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; yoksulluk nafakasının kaldırılması-indirilmesi istemine ilişkindir.
Türk Medeni Kanunu"nun 176/3. maddesinde; irat biçiminde ödenmesine karar verilen nafakanın alacaklı tarafın yeniden evlenmesi ya da taraflardan birinin ölümü halinde kendiliğinden kalkacağı, alacaklı tarafın evlenme olmaksızın fiilen evliymiş gibi yaşaması, yoksulluğunun ortadan kalkması ya da haysiyetsiz hayat sürmesi halinde mahkeme kararıyla kaldırılacağı hükme bağlanmıştır.
Anılan maddede yoksulluğun hukuksal kavramı tanımlanmamıştır ancak Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 07.10.1998 tarih ve 2-656-688 sayılı kararında; yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanların yoksul kabul edileceği belirtilmiştir.
Aynı yasanın 176/4. maddesinde ise; tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın azaltılmasına karar verilebileceği düzenlenmiştir.
Buna göre nafaka anlaşmalı boşanma sonucu belirlense dahi; nafaka borçlusunun gelir ve mal varlığında, elinde olmayan çeşitli sebeplerle gerçek ve önemli ölçüde azalma olması sonucu ödemenin çekilmez bir hal aldığı durumlarda nafaka miktarında hakkaniyete uygun bir miktar indirim yapılabilir.
Dosya içeriğinden; tarafların 1994 yılında evlenip; 2009 yılında anlaşmalı boşandıkları; davacının davalıya aylık 330,00 TL yoksulluk nafakası ödemeyi kabul ettiği, nafakanın her yıl Ocak ayından itibaren Tüfe oranında artırılmasının kararlaştırıldığı, davacının Vakıflar Bankası Fatsa Şubesinde kasa sorumlusu yardımcısı olarak görev yapmakta iken, kendi isteği ile kıdem tazminatını alarak 16.01.2012 günü işten ayrıldığı, 21 gün sonra eldeki davayı açtığı, davalı kadının merdiven temizliği yapmak suretiyle aylık 300,00 TL kazandığı anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca mahkemece; nafaka alacaklısı kadının sigortalı ve düzenli gelir getiren bir işinin bulunmadığı, merdiven temizliği yapmak suretiyle kazandığı 300,00 TL"nin davalıyı yoksulluktan kurtaracak düzeyde olmadığı, nafaka yükümlüsü davacının kendi isteği ile kıdem tazminatı almak suretiyle işten ayrıldığı göz önünde bulundurularak; davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı gerekçelerle nafakanın aylık 150,00 TL"ye indirilmesine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı görülmüş, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 23.09.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.