MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin; 15.01.2013 tarih ve 2012/22955 E. – 2013/274 K.sayılı kararı ile usulüne uygun tebligat yapılması için geri çevirme kararı verilmesi gerekirken bozma kararı verilmiş ise de, mahkemece geri çevirme kararına uygun şekilde davalıya usulüne uygun tebligat yapılmış olmakla, mahkemenin; davalının temyiz isteminin “süresinde olmadığından reddine” ilişkin ek kararı kaldırmak suretiyle; işin esası incelendi.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davada, davalı babadan üniversite 2.sınıfta okuyan davacı için 400 TL yardım nafakasına hükmedilmesi talep edilmiştir.
Davalı cevabında, asgari ücretle çalıştığını ve 425 TL kira ödediğini, ayrıca diğer çocuğu için de 150 TL iştirak nafakası ödediğini, borç içinde olduğunu, davacının hem kredi hem burs aldığını, araştırılırsa belirleneceğini, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 250 TL yardım nafakasına hükmedilmiştir.
Hükmü davalı temyiz etmektedir.
TMK."nun 328/1.maddesinde; "çocuk ergin olduğu halde eğitime devam ediyorsa, ana ve babasının durum ve koşullarına göre kendilerinden beklenebilecek ölçüde olmak üzere eğitimi sona erinceye kadar çocuğa bakmakla yükümlüdürler".
TMK."nun 364/1.maddesinde; "herkes yardım etmediği takdirde yoksulluğa düşecek olan üstsoyu ve alt soyu ile kardeşlerine nafaka vermekle yükümlüdür".
TMK."nun 365/2 maddesinde; "dava, davacının geçinmesi için gerekli ve karşı tarafın mali gücüne uygun bir yardım isteminden ibarettir" düzenlemesi yer almaktadır.
Hukuk Genel Kurulunun 07.06.1998 tarih, 1998/656 E; 688 K.sayılı ilamında da; "...yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür (eğitim) gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanların yoksul kabul edilmesi gerektiği..." vurgulanmıştır.
Yardım nafakası, aile bireylerini yoksulluk ve düşkünlükten kurtarmaya ilişkin bir nevi sosyal yardımlaşma olup, ahlak kuralları ile geleneklerin zorunlu kıldığı bir ödevdir. Yardım nafakası isteyenin kusuru ile yardıma muhtaç duruma düşmüş olması, yükümlüyü borcundan kurtarmamaktadır. Aile bağlarının herhangi bir nedenle zayıflamış olması da yükümlülüğü ortadan kaldıran bir neden olarak düzenlenmemiştir. Bu nedenlerle kanun koyucu, yardım nafakasını kişinin ve toplumun vicdanına bırakmamış, kanuni bir ödev olarak düzenlemiştir.
Okumakta olan kişi kendi emek ve geliriyle yaşamını sürdürmekten yoksun ise ana babasından öğrenimini tamamlayıncaya kadar yardım nafakası isteyebilir. Ne var ki; bunu vermekle yükümlü tutulacak kişilerin geçim sıkıntısına düşürülmemesi asıldır. Bunun için belirlenen nafakanın; davacının geçinmesi için gerekli, nafaka yükümlüsünün geliriyle orantılı olacak şekilde TMK."nun 4.maddesindeki hakkaniyet ilkesi de gözetilerek takdir edilmesi gerekir.
Somut olayda; davalının, yeniden evlendiği ve eşi ile kızıyla birlikte yaşadığı, 450 TL kira ödediği, temizlik görevlisi olarak, 634 TL aylıkla çalıştığı anlaşılmakta olup, davacının üniversite öğrencisi olduğu, dinlenen davalı tanıklarının beyanına göre 2 yerden öğrenci bursu aldığı, ayrıca part-time çalıştığı anlaşılmaktadır.
Bu durum karşısında mahkemece, tarafların gerçekleşen ekonomik ve sosyal durumları, nafakanın niteliği, davalının gelir durumu nazara alındığında hükmedilen nafaka miktarı fazla olup, TMK.nun 4.maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesine uygun görülmemiş ve bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 26.09.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.