MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde önce özel direksiyon kurs öğretmeni olarak çalışmaya başladığını, 05.03.2012 tarihinden sonra ise müdür olarak çalıştığını, iş sözleşmesini ücretini ve işçilik alacaklarını alamadığı için haklı nedenle feshettiğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucu davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
Davacı Temyizi Yönünden;
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı, hafta tatillerinde ve ulusal bayram genel tatillerde çalışıp çalışmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen alacakların ödendiği varsayılır.
Fazla çalışma yapıldığının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, bu çalışmaların yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Aynı ilkeler hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücreti alacakları için de geçerlidir.
Somut olayda, davacının davalı işyerinde 14.08.2008-27.02.2014 tarihleri arasında çalıştığı ve 05/03/2012 tarihinde müdür olarak görev yapmaya başladığı anlaşılmaktadır. Mahkemece, fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil ücret alacaklarının davacının müdür olduğu döneme ilişkin olduğu ve çalışma saatlerini kendisi belirleyebilme serbestisine sahip olduğu gerekçesi ile reddine karar verilmesi isabetli olmamıştır. Davacı ... 2010 yılından 2014 yılının Mayıs ayına kadar; davacı ... 2012 yılının Temmuz ayından 2013 yılının Aralık ayına kadar, davacı ... ise 2010 ile 2013 yılları arasında davalı işyerinde çalıştığını beyan etmiştir. Tanıkların ortak beyanlarına göre, tanıklar ile birlikte çalışma süresi dikkate alınarak davacının müdür olduğu tarihe kadar yani 01.01.2010- 05.03.2012 tarihleri arasında 09.00-21.00 arası çalıştığı 1.5 saat ara dinlenme düşülerek 10.5x6= 63 saatten 45 saatin mahsubu ile 18 saat, pazar günü 7.5 saati aşan 3 saat çalışmanın da eklenmesi ile toplamda haftalık 21 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hesaplanan miktardan uygun bir indirim yapıldıktan sonra alacağın hüküm altına alınması dosya içeriğine daha uygun düşecektir.
Öte yandan davacının tanıklar ile birlikte çalıştığı 01.01.2010-27.02.2014 tarihleri arasında dini bayramların son günleri ile kalan ulusal bayram ve genel tatil günlerinin ve hafta tatillerinin tamamında çalıştığı ispatlandığı gözetilmeksizin mahkemece taleplerin reddine karar verilmesi hatalı olup bozma sebebidir.
Belirtilen sebeplerden dolayı fazla çalışma,ulusal bayram-genel tatil ve hafta tatili ücreti alacağının reddi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Davalı Temyizi Yönünden;
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-İşçinin emeğinin karşılığı olan ücret işçi için en önemli hak, işveren için en temel borçtur. Ücreti ödenmeyen işçinin, bu ücretini işverenden dava ya da icra takibi gibi yasal yollardan talep etmesi mümkündür. Ücreti ödenmeyen işçinin, haklı sebebe dayanarak iş sözleşmesini feshetme hakkı da bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 24. maddesinin (II) numaralı bendinin (e) alt bendinde sözü edilen ücret, geniş anlamda ücret olarak değerlendirilmelidir. İkramiye, prim, yakacak yardımı, giyecek yardımı, fazla mesai, hafta tatili, genel tatil gibi alacakların ödenmemesi durumunda da işçinin haklı fesih imkânı bulunmaktadır
Somut olayda; mahkeme, davacı işçinin gönderdiği 27/02/2014 tarihli ihtarname ile ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle iş sözleşmesini feshettiği ve feshin haklı olduğu gerekçesi ile kıdem ve ihbar tazminatının kabulüne karar vermiştir. Haklı fesih durumunda davacı kıdem tazminatına hak kazansa da ihbar tazminatına hak kazanamaz. Bu sebeple mahkemece ihbar tazminatının reddi yerine kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine 25.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.