MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde iki dönem halinde çalıştığını, ilk dönem sözleşmesini evlilik nedeniyle feshettiğini, ikinci dönem ise yaş dışında emeklilik koşullarının gerçekleşmesi nedeniyle iş sözleşmesini feshettiğini belirterek eksik ödenen kıdem tazminatı ile, yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı itirazında bulunarak davacının ilk dönem fesih nedeninin evlilik değil istifa olduğunu 2004 yılındaki ikinci iş başvurusunda dahi çocuk olduğundan işyerinden ayrıldığını beyan ettiğini, fazla çalışmalarının, hafta tatili ve ulusal bayram genel tatil çalışmasının bordrosunda tahakkuk edilerek ödendiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 297. maddesi uyarınca, mahkeme kararlarının;
a)Hükmü veren mahkeme ile hâkim veya hâkimlerin ve zabıt kâtibinin ad ve soyadları ile sicil numaraları, mahkeme çeşitli sıfatlarla görev yapıyorsa hükmün hangi sıfatla verildiğini,
b)Tarafların ve davaya katılanların kimlikleri ile Türkiye Cumhuriyeti kimlik numarası, varsa kanuni temsilci ve vekillerinin ad ve soyadları ile adreslerini,
c)Tarafların iddia ve savunmalarının özetini, anlaştıkları ve anlaşamadıkları hususları, çekişmeli vakıalar hakkında toplanan delilleri, delillerin tartışılması ve değerlendirilmesini, sabit görülen vakıalarla bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebepleri,
ç)Hüküm sonucu, yargılama giderleri ile taraflardan alınan avansın harcanmayan kısmının iadesi, varsa kanun yolları ve süresini,
d) Hükmün verildiği tarih ve hâkim veya hâkimlerin ve zabıt kâtibinin imzalarını,
e) Gerekçeli kararın yazıldığı tarihi,
İçermesi, hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi zorunludur. Bu biçim yargıda açıklık ve netlik prensibinin gereğidir. Aksi hal, hükmün infazında zorluklara ve tereddütlere, yargılamanın ve davaların gereksiz yere uzamasına, davanın tarafı bulunan kişi ve kurumların mağduriyetlerine sebebiyet verecek ve kamu düzeni ve barışını olumsuz yönde etkileyecektir (Hukuk Genel Kurulu - 2007/14-778 E, 2007/611 K, Dairemizin 01.04.2008 gün ve 2007/38353 Esas, 2008/7142 Karar sayılı ilamı).
Somut uyuşmazlıkta, hükmün 1-(b) ve (c) bendinde gerekçe hükme taşınmıştır. Hüküm fıkrasında gerekçe yazılması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı ve hafta tatilinde çalışıp çalışmadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Aynı kurallar hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil çalışmaları için de geçerlidir.
Somut olayda; Mahkemece ihtirazi kayıt konulmaksızın banka kanalıyla ödenen imzasız bordroda gösterilenden başka fazla çalışma yapıldığının ancak yazılı delille ispatlanabileceği kanatiyle alacağın reddine dair hüküm kurulması isabetsiz olmuştur. Çalışma Bakanlığı İş Müfettişleri raporunda işyerinde fazla çalışma yapıldığı ifade edildiğinden ve davacı tanık beyanlarında da davacının fazla çalışma yaptığı ve hafta tatillerinde (ayda 2 hafta) çalıştığı beyan edildiğinden fazla çalışma alacağı hesabında; tahakkuk bulunan imzalı ücret bordroları dışlanarak, tahakkuk bulunan imzasız bordrolarda banka kaydıyla ödeme yapılan kısımlar mahsup edilerek ve hiç tahakkuk olmayan imzalı ve imzasız bordrolar yönünden ise tanık beyanlarına göre hesaplama yapılması ve makul oranda indirim yapılarak alacağın küküm altına alınması gerekir.
4-Davacı; işverence yemek ve servis verildiğini belirterek, ücrete eklenilmesini talep ederek davasını belirsiz alacak olarak açmış, işverence yemek ve servis bedellerinin kişi başı fesih tarihi itibariyle maliyeti işverence sunulan çizelgelere göre hesaplanmıştır. Bu nedenle kıdem tazminatının belirsiz alacak olarak kabulü dosya içeriğine uygundur.
Yıllık izin alacağı yönünden ise; belgelerde davacının ücretsiz izin kullandığı tarihlerde yıllık izinli gösterilmesi ve yine iş müfettişi tespitlerinde yıllık izinlerin başka işçiler yönünden de eksik kullandırıldığının belirtildiği ve işverence sunulan yıllık izin defterinde gerçeğe aykırı düzenleme yapıldığı sabit olmakla talebin kabulü gerekirken belirsiz alacak davası açılamayacağı gerekçesiyle usulden reddi de hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 26.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.