MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 27/03/2017 tarih ve 2014/366-2017/233 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava konusu meblağ 23,279 TL"nin altında bulunduğundan 6100 sayılı Kanun"un geçici 3/2. maddesi delaletiyle uygulanması gereken HUMK 3156 sayılı Kanun"la değişik 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin reddiyle incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, istenildiği an geri verileceği ve yüksek faiz vaadi ile davalılarca müvekkilinden 20.000 DM tahsil edildiğini, müvekkilinin parasını geri almak istediğinde davalılar tarafından ödeme yapılmadığını, davalı şirketin mevduat toplama faaliyetinin Bankalar Kanunu, TTK, SPK ve BK maddelerine aykırı olduğunu ileri sürerek, müvekkiline geçerli bir hisse senedi devrinin olmadığının tespiti ile 20.199,08 TL’nin tahsil tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalılardan tahsilini istemiştir.
Davalılar ayrı ayrı davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama ve bilirkişi raporu doğrultusunda, dosya kapsamındaki bilgi ve belgelere göre, davalı şirketin davacıdan 10/03/1998 tarih 301364 nolu makbuz ile 20.000 DEM aldığının yazılı olduğu, bu itibarla davacı tarafın, davalı şirkete 20.000 DEM ödediğinin, davalı şirketin de bu miktar parayı da aldığının kabulü gerekeceği,davacı taraf ile şirket arasında hukuken geçerli bir ortaklık ilişkisi olmadığı,dilediği an geri almak amacıyla verilen paranın ne zaman geri istenildiğinin davacı tarafından ispatı ve bununla bağlantılı olarak davalı tarafın temerrüdünün belirlenmesi gerektiği, davacı tarafın, davalı tarafa ihtarname gönderdiği ve bir hafta lütuf süresi tanıyarak yatırdığı paranın iadesini istediği ancak ihtarnamenin tebliğine ilişkin tebliğ mazbatası sunmadığını bu nedenle davalı tarafın dava tarihi olan 07/11/2008 tarihinde temerrüde düştüğünün kabulü gerekeceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne,20.196,01 TL nin dava tarihi olan 07/11/2008 tarihinden itibaren değişen oranlarda hesaplanacak avans faizi ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bent dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Dava, geçerli şekilde ortaklık ilişkisinin kurulmadığının tespiti ve davalılar tarafından tahsil edilen paranın istirdadına ilişkindir.
Mahkemece, davalı yan eylemlerinin haksız fiil teşkil ettiği gözetilerek, davaya konu tutarın davacıdan tahsil edildiği 10.03.1998 tarihinden itibaren faize hükmedilmesi gerekirken dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi doğru görülmeyip, bozmayı gerektirse de, anılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün belirtilen husus yönünden düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, mahkeme kararının hüküm fıkrasının 1. bendindeki “Dava Tarihi Olan 07/11/2008” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine "Tahsil Tarihi Olan 10.03.1998" ibaresinin yazılması suretiyle hükmün düzeltilerek onanmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 14/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.