MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar ..., ..., ... ve ... vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı Orman Yönetimi 18.01.2013 günlü dilekçede, davalılar murisi ... adına tapuda kayıtlı ... İlçesi, ... Köyünde bulunan ... ada ... parsel sayılı (eski ... parsel) taşınmazın kesinleşen orman kadastrosu sınırları içinde kaldığını iddiasıyla taşınmazın davalılar murisi ... adına olan tapu kaydının iptali ile orman niteliğiyle Hazine adına tescilini, davalıların müdahalesinin önlenmesini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili duruşmadaki beyanıyla dava dilekçesinde dava konusu parselin ada numarasında hata yaptıklarından bahisle davalı parselin ada numarasını 210 olarak düzeltmiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile; ... İli, ... İlçesi, ... Köyü eski ... sayılı parsel, yeni ... ada ... parselin davalıların murisi ... adına olan kaydın iptali ile taşınmazın orman niteliğiyle Hazine adına tesciline, davalıların taşınmaza yaptıkları müdahalenin önlenmesine karar verilmiş, hüküm davalılar ..., ..., ... ve ... vekili tarafından esasa yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Dava, kesinleşen orman kadastrosu sınırları içinde kalan taşınmazın tapu kaydının iptal ve tescil istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yörede 14.06.1968 tarihinde kesinleşen 766 sayılı Kanuna uyarınca tapulama çalışmaları , 21/05/1982 tarihinde ilân edilerek 6831 sayılı Kanun ve 6831 sayılı Kanunun 3302 sayılı Kanun ile değişik 2/B maddesi uyarınca yapılan tahdit ve 2/B çalışması ile 14.11.2012- 13.12.2012 tarihleri arasında ilân edilen 3402 sayılı Kanunun 22/2-a maddesine göre yapılan yenileme çalışmaları bulunmaktadır.
1) Davalılar ..., ..., ... ve ... vekilinin tapu iptal ve tescil kararına yönelik temyiz itirazları yönünden;
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından kesinleşmiş orman tahdit haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan uygulama ve araştırmada çekişmeli taşınmazın orman tahdidi içinde kalan yerlerden olduğu anlaşıldığına ve yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
2) Davalılar ..., ..., ... ve ... vekilinin elatmanın önlenmesi kararına yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Türk Medenî Kanunun 683. maddesi uyarınca mülkiyet hakkı bulunan malik hukuk düzeninin sınırları içerisinde o şey üzerinde yararlanma, kullanma ve tasarrufta bulunma yetkisine sahiptir. Yine aynı hüküm uyarınca haksız bir elatma varsa anılan hüküm malike her türlü haksız elatmanın önlenmesini isteme yetkisi de tanımıştır. Somut olayda, davanın açıldığı tarihte dava konusu taşınmaz davalı gerçek kişiler adına tapuda kayıtlıdır. Davalı gerçek kişiler
dava tarihinden önce taşınmaz üzerinde tapu kaydına dayanarak tasarruf ettiğinden, davalıların dava konusu taşınmaza haksız bir elatmasından söz edilemez. Bu itibarla, Orman Yönetiminin elatmanın önlenmesini ilişkin talebinin reddine karar verilmesi gerekirken, kabulü yolunda hüküm kurulması usûl ve kanuna aykırı olup, elatmanın önlenmesine ilişkin hükmün bu nedenle bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
Kabule göre; 6099 sayılı Kanunun 17. maddesi ile 3402 sayılı Kanuna eklenen geçici 11. maddesi gereğince davalılar aleyhine ücreti vekâlete hükmedilmemesi gerekirken davalılar aleyhine yargılama giderleri ve vekâlet ücretine hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: 1) Yukarıda bir numaralı bentde gösterilen nedenler ile; davalılar vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile taşınmazın tapu kaydının iptali yönünde kurulan usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,
2) İki numaralı bentde gösterilen nedenler ile; davalılar vekilinin elatmanın önlenmesi kararına yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile elatmanın önlenmesine ilişkin hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 21/10/2014 günü oy birliği ile karar verildi.