Yanlar arasında görülen elatmanın  önlenmesi, yıkım davası sonunda, yerel mahkemece  davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karar davalı tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi,  Tetkik Hakimi  raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Dava, bağımsız bölümlere el atmanın önlenmesi ve yıkım isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davalının davacıya ait bağımsız bölümlere müdahale ettiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden dava konusu  372 ada 58 parselde bulunan 129, 143 ve 147 nolu bağımsız bölümlerin davacıya, komşu 130 ve 142 nolu bağımsız bölümlerin ise davalıya ait olduğu, davacının 129, 143 ve 147 nolu bağımsız bölümleri davalının kendi bağımsız bölümlerine katmak ve dükkan olarak kullanmak suretiyle işgal ettiğini ileri sürerek el atmanın önlenmesi ve projeye aykırı imalatların yıkılması istemiyle eldeki davayı açtığı anlaşılmaktadır.
Bilindiği üzere; tarafların tüm delilleri toplanıp tetkik edildikten, son sözleri dinlenip duruşmanın bittiği bildirildikten sonra hakimin, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun (HUMK) 388, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun (HMK) 298. maddesi uyarınca kararı gerekçesi ile birlikte (tam olarak) yazması ve hüküm sonucunu HUMK"nun 389., yine HMK"nin 297/2. maddesinde öngörülen biçimde tefhim etmesi asıldır.
Ne var ki, uygulamada HUMK"nun 381.maddesinin son fıkrasının HMK"nin 294.maddesinin getirdiği imkândan faydalanarak bazı zorunlu nedenlerle sadece hükmün sonucu tutanağı geçirilip tefhim edilmekte, gerekçeli karar  daha sonra yazılmaktadır.
İşte bu gibi hallerde, tarafların hak ve yükümlülüklerini açıkça gösteren tefhim ile aleniyet ve hukuki varlık kazanan kısa karara daha sonra yazılan gerekçeli kararın uygun olması zorunludur. Esasen kısa kararı yazıp, tefhim etmekle davadan elini çekmiş olan hakimin artık bu kararını değiştirmesine yasal olanak yoktur.
Öte yandan, kısa kararla gerekçeli kararın çelişkili olması, yargılamanın aleniyeti, kararların alenen tefhim edilmesine ilişkin Anayasanın 141. maddesi ile HMK"nin yukarıda değinilen buyurucu nitelikteki maddelerine de aykırı bir durum oluşturur. Ayrıca anılan husus kamu düzeni ile ilgili olup, gözetilmesi yasa ile hakime yükletilmiş bir ödevdir. Aksine düşünce ve uygulama yargı, yargıç ve kararlarının her türlü düşünceden uzak, saygın ve güvenilir olması ilkesi ile de bağdaşmaz.
Somut olayda, değinilen ilke ve yasa hükümleri gözardı edilerek,  kısa kararda 147 nolu bağımsız bölüme el atmanın önlenmesine karar verildiği halde gerekçeli kararda bu taşınmaz bakımından hüküm kurulmayarak kısa karara çelişkili olarak gerekçeli karar yazılması doğru değildir, davalının bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün l0.4.l992 gün, l992/7 Esas, l992/4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı çerçevesinde bir karar verilmek üzere (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK"nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma  nedenine  göre  sair  hususların  şimdilik  incelenmesine  yer  olmadığına, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 04.11.2013  tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.