MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen nafaka (tedbir nafkası) davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesi ile; müvekkilinin, davalı eşi ile 1971 yılında evlendiğini, bu evlilikten 3 çocuklarının bulunduğunu, davalı eşin emekli olup, 1.200 TL civarında maaş aldığını, müvekkilinin ise ev hanımı olduğunu; davalının sorumsuz bir insan olup aldığı maaşı evin giderlerine harcamak yerine kendi ihtiyaçları için harcadığını; evin giderlerini karşılamadığını, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmediğini, müvekkilini mağdur ettiğini ileri sürerek; müvekkili lehine aylık 600 TL tedbir nafakasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, cevap vermemiştir.
Mahkemece; tarafların aynı evde yaşadıkları, bu durumda ayrı bir yaşamın söz konusu olmadığı gibi, davacının ayrı yaşamakta haklı sebebinin de bulunduğuna ilişkin kesin bir delilin de mevcut bulunmadığı belirtilerek, davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
Davada, maddi olguları açıklamak tarafların, hukuki nitelendirmeyi yapmak, kanun maddelerini bulup uygulamak ise hakimin görevidir.
Türk Medeni Kanununun 196/1.maddesi, “Eşler birlikte yaşarken, eşlerden birinin istemi üzerine hakim, ailenin geçimi için her birinin yapacağı parasal katkıyı belirler” hükmünü ihtiva etmektedir.
Davacı, evlilik birliği içinde davalı kocanın evin ihtiyaçlarını gidermediği, yükümlülüklerini yerine getirmediğini iddia ederek, katkı sağlanmasını talep ettiğine göre, mahkemece; TMK.nun 196/1.maddesi hükümleri gözetilerek, bir inceleme ve araştırma yapılmalı, sonucu dairesinde, hakkaniyete uygun bir nafakaya hükmedilmelidir. Yanılgılı değerlendirme sonucu, ayrı yaşamakta haklılığın ispat edilemediği belirtilerek, davanın reddi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
....


Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 05.11.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.




...