Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanuna göre tazminat talebi
Hüküm : Davanın reddine


Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat davasının dayanağı olan Kütahya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.04.2002 tarih, 2001/100 esas, 2002/88 karar sayılı hükmü ile davacı hakkında Hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından toplam 7 yıl 6 ay 1 gün hapis cezası verildiği, hükmün Yargıtay ilgili dairesince onanmak suretiyle 19.09.2002 tarihinde kesinleştiği, davacının anılan suçlar nedeniyle Bozüyük Sulh Ceza Mahkemesinin 2001/34 D.İş sayılı tutuklama müzekkeresi gereğince 02.01.2002-11.12.2002 tarihleri arasında toplam 343 gün cezaevinde kaldığı, 07.12.2003-17.03.2004 tarihleri arasında toplam 101 gün olarak kesinleşen ilamın infazını gerçekleştirirken 17.03.2004 tarihinde cezaevinden firar ettiği, davacının dilekçesinde belirttiği 07.02.2001 -29.06.2005 tarihleri arasındaki sürelerin tamamında anılan ilamın infazının sözkonusu olmadığı, şöyleki; 11.12.2002-07.12.2003 tarihleri arasında Kocaeli 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2002/234 D.İş sayılı şartla tahliyenin geri alınmasına ilişkin kararını infaz ettiği, ve 17.03.2004 tarihinde cezaevinden firar ettiği, firardan sonra yakalanıp cezaevine konulduğu 16.06.2004 tarihinden itibaren ise 29.06.2005 tarihine kadar başka ilamların infazını gerçekleştirdiğinin Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığının 06.06.2012 tarihli müddetname ve dosya içeriğinden anlaşıldığı, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunun 7. maddesi gereğince yapılan uyarlama yargılamasında ise Kütahya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.01.2008 tarihli ve 2006/479 esas - 2008/22 karar sayılı ek kararı ile davacı hakkında hırsızlık suçundan 3 yıl 4 ay, mala zarar verme suçundan ise 5 ay hapis cezası olmak üzere 3 yıl 9 ay hapis cezasına hükmedildiğinin, başka içtima cezalarla birlikte anılan ilamdan arta kalan infazının firar nedeniyle tekrar hesaplanmak suretiyle infaza başlandığının anlaşılması karşısında, 466 sayılı Kanun Dışı Yakalanan veya Tutuklanan Kimselere Tazminat Verilmesi Hakkında Kanunda belirtilen şartların gerçekleşmediği bu nedenle davacıların uğradıklarını iddia ettikleri maddi ve manevi zararlarla ilgili olarak bu kanuna göre tazminat istenemeyecek olduğunun gözetilmesi suretiyle davaların reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik olmadığı anlaşılmakla, Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davanın CMK"nın 144/1-b. maddesi gereğince "tazminata hak kazanmadığı halde, sonradan yürürlüğe giren lehte düzenlemeler getiren kanun gereği, tazminat istemeye uygun hale dönüşenlerin," tazminat isteyemeyeceği gerekçesiyle tazminat isteminin reddine ilişkin hükme yönelik davacının yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 26.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.