MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı ile davalı arasındaki dava hakkında, ... İş Mahkemesince verilen 26.05.2014 tarihli 2013/733 esas ve 2014/252 karar sayılı kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 24.09.2014 tarihli 2014/21215 esas ve 2014/25313 karar sayılı ilamı ile hükmün ONANMASINA karar verilmiş; davalı vekili, kararın maddi hataya dayandığı gerekçesiyle ortadan kaldırılması isteğinde bulunmuştur.
Maddi hatanın giderilmesi isteğini içeren dilekçe ve ekleri incelendi:
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 10.02.1988 gün ve 1987/2-520 esas, 1988/89 sayılı kararında belirtildiği üzere, Yargıtay"ca temyiz incelemesinin yapıldığı sırada dosyada bulunan bir belgenin gözden kaçırılması, maddi hata sebebi olarak açıklanmıştır. Ayrıca belirtmek gerekir ki, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 04.02.1959 gün ve 1957/13 esas, 1959/5 karar, ve 09.05.1960 gün ve 1960/21 esas, 1960/9 sayılı kararlarında açıklandığı üzere Yargıtay’ca maddi hata sonucu verilen bir karara mahkemece uyulmasına karar verilmesi halinde dahi usulü kazanılmış hak oluşmaz ve Yargıtay’ın hatalı bozma kararından dönülmesi mümkündür.
Dosya içeriğine göre, ... İş Mahkemesi"nin 26.05.2014 tarihli 2013/733 esas ve 2014/252 karar sayılı kararının, Dairemizce onanmasına karar verilmiş ise de, temyiz incelemesinde dosya içeriğindeki ... Belediye Başkanlığı"nın 08.11.2013 tarihli cevabi yazısı ve ekleri ile davalı şirketin 04.12.2013 tarihli yazısının değerlendirilmesinde maddi hataya düşüldüğü anlaşıldığından, Dairemizin 24.09.2014 tarihli 2014/21215 esas ve 2014/25313 karar sayılı kararının, maddi hataya dayanması sebebiyle ORTADAN KALDIRILMASINA karar verildi.
Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma, resmi tatil ve yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, taraflar vekillerinin temyizi üzerine, Dairemizin 01.04.2013 tarihli, 2012/ 19535 esas ve 2013/6893 karar sayılı kararıyla, fazla çalışma ücreti alacağı bakımından araştırma yapılması gerekliliğiyle bozulmuştur.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda, mahkemenin bozma öncesinde verilen 19.06.2012 tarihli ilk kararında, davaya karşı zamanaşımı savunması karşısında, davacı tanığı ... haricindeki tanıkların çalışma süreleri itibariyle, hesaplamaya esas alınan dönemdeki çalışma koşullarını bilmesinin mümkün olmadığı gerekçesiyle fazla çalışma ve tatil ücreti talepleri reddedilmiştir. Dinlenen davacı tanığı ..."ın beyanına ise, ikinci tanık listesi verilmesi yasağına aykırı olarak dinlenildiği gerekçesiyle itibar edilmemiştir.
Dairemizin, 01.04.2013 tarihli bozma ilamında, hakimin davayı aydınlatma ödevi kapsamında, işyerindeki olağan çalışma saatlerinin davalı işverenden ve ilgili mercilerden sorulması suretiyle araştırılması, neticeye göre fazla çalışma ücreti alacağına hak kazanılıp kazanılmadığı yönünden yeniden değerlendirme yapılması gerekliliği belirtilmiştir. Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde, fazla çalışma ücreti alacağı hüküm altına alınmıştır.
Bozma sonrasında yapılan yargılamada, dosyaya giren ... Belediye Başkanlığı"nın 08.11.2013 tarihli cevabi yazısında, davalıya ait işyerinin açma ve kapama ruhsatında belirtilen saatlerin 08:00-20:00 arasında olduğu, pazar günü çalışma ruhsatının bulunmadığı bildirilerek, yazı ekinde ruhsat suretleri sunulmuştur. Söz konusu yazı ve ekinden, davalıya ait işyerine en erken saat 08:00"de açılması, en geç saat 20:00"de kapanması hususunda ilgili makamca izin verildiği anlaşılmakta olup, bu bilgi ve belgeler, söz konusu saatler arasında işçilerin işyerinde fiilen çalıştığını göstermemektedir.
Diğer taraftan, davalı şirket 04.12.2013 tarihli yazısında, çalışma gün ve saatlerini bildirmiş olup, bu yazıya göre haftalık çalışma süresi kırkbeş saati aşmamaktadır.
Yukarıda yapılan açıklamalar ışığında varılan neticede, mahkemece bozma ilamı gereğince yapılan araştırma sonucunda, davacının fazla çalışma iddiasına dair dosya delil durumunda bir değişiklik olmadığı anlaşılmaktadır. Anılan sebeple, davacı tarafça fazla çalışma iddiası usulünce kanıtlanmadığından fazla çalışma ücreti alacağının reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle kabulüne karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 20.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.