MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının, davalı şirkete ait iş yerinde 24.01.2007 tarihinde muhasebe elemanı olarak çalışmaya başladığını ve 08.03.2012 tarihine kadar iş sözleşmesiyle çalışmaya devam ettiğini, iş sözleşmesini haklı nedenlerle feshettiğini beyanla kıdem tazminatı, fazla mesai ve yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsilini talep etti.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davacının kıdem tazminatı, fazla mesai ve yıllık ücretli izin alacağı taleplerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerinin hesaplanması noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda; davacının davalı işverene gönderdiği 08.03.2012 tarihli ihtarnamede, kullanılmayan 3 haftalık yıllık ücretli izin hakkı olduğunu ve ücretinin ödenmesini talep ettiği ve fazlaya ilişkin haklarını saklı tutmadığı anlaşılmıştır. Bu halde mahkemece yıllık izin ücretinin davacının talebi ile bağlı kalınarak hesaplanması ve ayrıca banka kayıtları da getirtilerek bu alacağa ilişkin ödeme yapılıp yapılmadığının tesbit edilmesi, yapılmış ise yapılan ödemenin mahsup edilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 41. maddesinde yazılı olan fazla çalışma süresinin toplamı bir yılda ikiyüzyetmiş saatten fazla olamayacağı yönündedir. Ancak bu sınırlamaya rağmen işçinin daha fazla çalıştırılması halinde, bu çalışmalarının karşılığı olan fazla mesai ücretinin de ödenmesi gerektiği açıktır. Yasadaki sınırlama esasen işçiyi korumaya yöneliktir.
İş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünden kurallara sınırlı olarak değer verilmelidir. Dairemiz iş yasalarının yürürlüğüne göre yılda 90 gün ve 270 saatle sınırlı olarak söz konusu hükümlerin geçerli olduğunu kabul etmektedir.
Somut olayda taraflar arasındaki iş sözleşmesinde 270 saate kadar olan fazla mesainin aylık ücretin içinde olduğu kararlaştırılmıştır. Mahkemece yıllık 270 saat fazla mesai karşılığının ücretin içinde ödendiği kabul edilerek varsa 270 saat üzerindeki fazla mesailerin hesaplanması gerekirken eksik inceleme ile karar verilmesi de ayrıca bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.