MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK"nın 155/1, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 311. maddesi hükmüne göre, eski hale getirme istemiyle birlikte temyiz talebinde de bulunulması halinde, inceleme merciinin Yargıtay’ın ilgili dairesi olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
7201 sayılı Tebligat Kanununun 10/2. madde ve fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise mernis adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanununun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı kanunun 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilmeksizin; sanığın yokluğunda verilen 26/11/2014 tarihli hükmün tebliği için sanığın sorgusunda beyanı alınırken bildirmiş olduğu en son adresi esas alınarak doğrudan "mernis adresi" ibareleri ile çıkarılan ve Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince tebliğ edilmesinin usule aykırı olmasından dolayı yapılan tebligatın geçerli sayılamayacağı ancak; sanığa ait infaz dosyasının incelenmesinde 16/01/2015 tarihli açık ceza infaz kurumuna gönderme tutanağında mahkeme esas- karar numarası ile aldığı hapis cezası miktarının yazıldığı, sanık tarafından imzalandığı; sanığın vekaletnameli müdafii Av. ... ve Av...."ın 15/05/2015 havale tarihli dilekçeleri ile sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünün denetimli serbestlik cezasına çevrilerek infazına başlandığını belirtmek suretiyle sağlık raporu sundukları; sanığın 07/01/2016 tarihinde müddetnamenin bir suretini teslim aldığı, UYAP sisteminden yapılan incelemede de sanığın talebi üzerine gerekçeli kararın ve kesinleşme şerhlerinin 16/12/2018 tarihinde cezaevinde tebliğ edildiği hususları dikkate alınarak yapılan incelemede;
Sanık, yokluğunda verilip, 16/01/2015 tarihinde öğrendiği 26/11/2014 tarihli hükmü, CMUK’nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 01/06/2020 tarihinde temyiz ettiğinden, eski hale getirme ve temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 22/04/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.