Yanlar arasında görülen elatmanın  önlenmesi, yıkım davası sonunda, yerel mahkemece  davanın konusuz  kaldığı   gerekçesiyle  karar  verilmesine yer  olmadığına ilişkin olarak verilen karar dahili davalı  tarafından  yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi,  Tetkik Hakimi raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Dava, çaplı taşınmaza el atmanın önlenmesi ve yıkım isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, dava konusu taşınmaza ilişkin kaydın dayanağı olan imar planının iptal edilmesi ile hukuki geçerliliğini yitirdiği bu nedenle davanın konusuz kaldığı gerekçesiyle karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden davacının, kayden maliki olduğu 300 ada 5 parsel sayılı taşınmaz içerisinde davalıya ait yapı bulunduğunu ve taşınmaz içindeki ağaçları davalının kullandığını ileri sürerek eldeki davayı açtığı, yargılama sırasında 300 ada 5 parsele ilişkin geri dönüşüm imar uygulaması yapılarak 635 ada 5 parsel numarasını aldığı, davalının taşınmazını   H.A"a satması üzerine bu kişinin davaya dahil edildiği gözlenmiştir.
Bilindiği üzere; tarafların tüm delilleri toplanıp tetkik edildikten, son sözleri dinlenip duruşmanın bittiği bildirildikten sonra hakimin, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun (HUMK) 388, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun (HMK) 298. maddesi uyarınca kararı gerekçesi ile birlikte (tam olarak) yazması ve hüküm sonucunu HUMK"nun 389., yine HMK"nin 297/2. maddesinde öngörülen biçimde tefhim etmesi asıldır.
Ne var ki, uygulamada HUMK"nun 381.maddesinin son fıkrasının HMK"nin 294.maddesinin getirdiği imkândan faydalanarak bazı zorunlu nedenlerle sadece hükmün sonucu tutanağı geçirilip tefhim edilmekte, gerekçeli karar  daha sonra yazılmaktadır.
İşte bu gibi hallerde, tarafların hak ve yükümlülüklerini açıkça gösteren tefhim ile aleniyet ve hukuki varlık kazanan kısa karara daha sonra yazılan gerekçeli kararın uygun olması zorunludur. Esasen kısa kararı yazıp, tefhim etmekle davadan elini çekmiş olan hakimin artık bu kararını değiştirmesine yasal olanak yoktur.
Öte yandan, kısa kararla gerekçeli kararın farklı olması, yargılamanın aleniyeti, kararların alenen tefhim edilmesine ilişkin Anayasanın 141. maddesi ile HMK"nin yukarıda değinilen buyurucu nitelikteki maddelerine de aykırı bir durum oluşturur. Ayrıca anılan husus kamu düzeni ile ilgili olup, gözetilmesi yasa ile hakime yükletilmiş bir ödevdir. Aksine düşünce ve uygulama yargı, yargıç ve kararlarının her türlü düşünceden uzak, saygın ve güvenilir olması ilkesi ile de bağdaşmaz.
Somut olayda, 15.07.2010 tarihli kısa kararı ihtiva eden birbirinden farklı iki duruşma tutanağı bulunduğu, tutanaklardan birinde davanın reddine karar verildiği halde diğerinde karar verilmesine yer olmadığına karar verildiği anlaşılmaktadır. Dosyada birbirinden farklı iki kısa karar bulunması doğru  değildir, dahili davalının bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK"nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA,  bozma nedenine göre sair hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına, alınan  peşin  harcın  temyiz  edene  geri  verilmesine, 18.11.2013  tarihinde  oybirliğiyle  karar  verildi.