MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 01.05.1997 – 01.05.2004 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R


Dava; davacının, 01.05.1997 – 01.05.2004 tarihleri arasında davalı iş yerinde çalıştığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece; hak düşürücü sürenin geçtiği, ayrıca kendisine yaşlılık aylığı bağlandıktan sonra çalıştığını beyan eden davacının çalışma sürelerinin belirlenmesinde 506 sayılı Yasa"nın sigortalı 3/I-C maddesi gereğince yasal olanak bulunmadığı gerekçeleri ile davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacı tarafından, laborant olarak davalı işyerinde çalışmakta iken 1997 yılında yaşlılık aylığına hak kazandığının ve talebi üzerine kendisine yaşlılık aylığı bağlandığının, ancak davalı işyerinden ayrılmayarak çalışmasına devam ettiğinin beyan edildiği, her ne kadar mahkemece davacının sicil dosyası ve dönem bordroları davalı Kurum"dan istenilmişse de yazı cevapları beklenilmeden, davacının işçilik alacaklarının tahsili amacı ile açtığı davada düzenlenen ve davacının 1987 yılından 2013 yılına kadar kesintisiz olarak davalı işyerinde çalıştığına dair kanıt bulunamadığı yönündeki bilirkişi raporu esas alınarak yukarıda anılan gerekçelerle sonuca gidildiği, söz konusu bilirkişi raporunda; davacının, 04.05.1987 – 01.05.1997, 01.05.2004 – 13.12.2009 ve 14.12.2009 – 04.12.2013 tarihleri arasında davalı işyerinde çalışmalarının bulunduğu anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Somut olayda ise; davacının 01.05.2004 – 04.12.2013 tarihleri arasında davalı işyerinde kesintisiz çalışmasının bulunduğu, bu itibarla; talep edilen dönemde de kesintisiz çalışma bulunması halinde hak düşürücü sürenin söz konusu olmayacağı, öte yandan; 506 sayılı Yasa"nın yaşlılık aylığı almakta iken yeniden çalışmaya başlayanların hukuki durumunu düzenleyen 63. maddesinde yer alan “ Bu Kanuna göre yaşlılık aylığı almakta iken, sigortalı olarak çalışmaya başlayanların yaşlılık aylıkları çalışmaya başladıkları tarihte kesilir. ” hükmü ve davanın kabulü halinde söz konusu Yasa maddesinin uygulanacağını bilen davacı açısından talep edilen hizmetlerin tespitinde hukuki yarar bulunduğu göz ardı edilerek, işin esasına girilmesi gerekir iken anılan gerekçelerle davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının bu yönü amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 12.02.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.