MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 12.02.2008-06.01.2011 tarihleri arasında belirsiz süreli iş sözleşmesi diyaliz hemşiresi olarak çalıştığını, son aylığının net 2.300,00 TL olduğunu, haftada altı gün çalışan davacının en az altmış saat çalışma yaptığını, senede en az üç defa bir haftalık icap nöbeti yazıldığını, ancak hakettiği ücretlerin ödenmemesi ve çalışma şartlarının katlanılmaz hale gelmesi sebebiyle davacının iş sözleşmesini feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla mesai, yıllık izin, ulusal bayram genel tatil alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının kendi isteği ile işten ayrıldığını, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını ve davacının en son maaşının brüt 2.000,00 TL olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak kıdem tazminatı ile fazla mesai, ulusal bayram genel tatil ve yıllık izin alacaklarının kısmen hüküm altına alınmasına karar verilmiştir.
Karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bentin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir, işçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, hükme esas alman bilirkişi raporunda tanık anlatımlarına göre davacının haftanın beş günü onar saat çalıştığı, haftada bir gün ise nöbete kalıp günde ondört saat çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılmış ise de varılan netice dosya kapsamına uygun düşmemektedir.
Davacının haftada bir gün nöbet sistemi ile çalıştığına dair iddiasının bulunmadığı nazara alınarak, tanıkların hemodiyaliz hemşirelerinin yılda üç kez olmak üzere bir hafta süreyle icapçı olarak yirmidört saat nöbet tuttuğunu beyan etmeleri karşısında, davacının icapçı nöbetçi olarak çalışıp çalışmadığı belirlenerek, çalışmış ise ne kadar fazla mesai yaptığının tespiti ile sonuca gidilmesi gerekmektedir.
Öte yandan, davacı imzalı izin belgelerine göre, davacının fazla mesai izni kullandığı anlaşılmaktadır. Davacının fazla çalışma karşılığı izin kullandığı yazılı belge ile işverence ıspatlandığından, bu iznin hangi dönemlerde yapılan fazla çalışma süresine ilişkin yapıldığı belirlenerek bu sürenin dışlanması gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 27.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.