Taraflar arasındaki iştirak nafakasının artırımı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili dilekçesinde; tarafların 2006 yılında boşandıklarını, boşanma neticesinde müşterek çocuk 2005 doğumlu ... velayetinin davacıya verildiğini ve müşterek çocuk lehine aylık 350 TL iştirak nafakasına hükmedildiğini, çocuğun büyümesi, ihtiyaçlarının artması, özel okulda eğitim görmesi nedeniyle hükmedilen nafakanın yetersiz kaldığını belirterek, aylık 350 TL"lik nafakanın aylık 1.500 TL"ye yükseltilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı cevap dilekçesinde; yeniden evlendiğini ve bu evliliğinden de iki çocuğu olduğunu, aylık 4.500-5.000 TL civarında geliri bulunduğunu, davacının müşterek çocuğu koleje kaydettirdiğini, davacının bir bankanın avukatlığını yaptığını ve ailesi ile yaşadığını, maddi durumu da gözetildiğinde ÜFE oranında artış yapılmasını kabul edebileceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile, aylık 350 TL"lik iştirak nafakasının aylık 700 TL"ye yükseltilmesine ve belirlenen nafaka miktarının her yıl ÜFE oranında arttırılmasına karar verilmiş, hüküm süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Dava, iştirak nafakasının artırılması istemine ilişkindir.
2015 yılı AAÜT 9/2 maddesinde; ""Nafaka davalarında reddedilen kısım için avukatlık ücretine hükmedilemez."" düzenlemesi yer almaktadır.
Somut olayda ise; mahkemece, yukarıda ifade edilen madde hükmü gözetildiğinde davalı vekili lehine Tarifeye göre 1.500 TL vekalet ücretine hükmedilmesi doğru görülmemiş ise de; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediği ve hakimin takdir yetkisi kapsamında kalmadığından hükmün HUMK. 438/VII, C.2 hükmü ile 6100 sayılı Yasanın 370/2, ek 3/1 maddesi gereğince düzeltilerek onama kararı verilmesi gerekmiştir.
Bu nedenle, hükmün davalı vekili lehine hükmedilen vekalet ücretine ilişkin 7 no"lu bendinin hüküm fıkrasından çıkarılması suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 19.01.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.