İstanbul Ceza Kararları - Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18958 Esas 2020/2960 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18958
Karar No: 2020/2960
Karar Tarihi: 13.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18958 Esas 2020/2960 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanık kasten yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Mahkeme, adli para cezasını kesinleştirdiği için bu konuda yapılan temyiz istemini reddetmiştir. Ancak, diğer temyiz sebepleri reddedilmişken, sanığın hakkında TCK'nin 6/1-f maddesi uyarınca silahtan sayılan çaydanlıkla birden fazla nitelikli hal ihlaline sebep olduğu dikkate alınarak, TCK'nin 86/2. maddesi uyarınca temel cezaya hükmedilirken meydana gelen zararın ağırlığı ve kastının yoğunluğu da gözetilerek alt sınırdan uzaklaşılması gerektiği konusunda yanılgıya düştüğü, mağdurun haksız tahrik sebebiyle yaralanması olup olmadığı konusunun tartışmaya açık bırakıldığı ve Anayasa Mahkemesi'nin belirtilen kanun maddesindeki bazı ibareleri iptal ettiği dikkate alınmadığı için karar bozulmuştur. Kanun maddeleri şunlardır: 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un geçici 2. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, TCK'nin 6/1-f, 86/2. ve 29. maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2019/18958 E. , 2020/2960 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlerine dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a)Eşi olan mağduru 5237 sayılı TCK"nin 6/1-f maddesi uyarınca silahtan sayılan çaydanlık ile yaralamak suretiyle birden fazla nitelikli hal ihlaline neden olan sanık hakkında TCK"nin 86/2. maddesince temel cezaya hükmedilirken meydana gelen zararın ağırlığı ve kastının yoğunluğu da dikkate alınarak alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Tarafların aşamalardaki beyanları ve alınan doktor raporlarına göre sanık ile mağdurun karşılıklı birbirlerini yaralamaları şeklinde gerçekleşen olayda, mağdurun soruşturma aşamasında telefonuna gelen ve müstehcen içeriğe sahip mesajları daha önce görüştüğü kişinin gönderdiğini kabul ettiğine dair beyanı da dikkate alınarak, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükmünün sanık lehine uygulanıp uygulanmayacağı hususunun karar yerinde tartışmasız bırakılması,
c) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 13.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.