MAHKEMESİ : ... 6. ASLİYE HUKUK(TÜKETİCİ) MAHKEMESİ
TARİHİ : 03/11/2014
NUMARASI : 2013/640-2014/1821
Taraflar arasındaki menfi tespit davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, dava dilekçesinde; 141570 numaralı elektrik aboneliği olan işyerini 1995 yılından beri kullanmadığını, 2005 yılında abone kapatma bildirimi vermek sureti ile kapatma yaptığını belirterek; 2006/10, 2010/5 ve 2012/11. dönem tüketim faturalarından dolayı borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, cevap dilekçesinde; davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; bilirkişi raporu ile davacı aboneye usulüne uygun olmayan şekilde tüketim yazılarak, borç tahakkuk ettirildiğinin tespit edildiği gerekçesiyle; davanın kabulü ile, davacının borçlu olmadığının tespitine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
Görev kuralları kamu düzenine ilişkin olup, yargılamanın her aşamasında re"sen dikkate alınması gerekir.
Dava tarihi itibariyle yürürlükte bulunan, 4822 sayılı Yasa ile değişik 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun Amaç başlıklı 1.maddesinde yasanın amacı açıklandıktan sonra kapsam başlıklı 2.maddesinde "Bu kanun, birinci maddesinde belirtilen amaçlarla mal ve hizmet piyasalarında tüketicinin taraflardan birini oluşturduğu her türlü tüketici işlemini kapsar" hükmüne yer verilmiştir. Yasanın 3.maddesinde mal; alışverişe konu olan taşınır eşyayı, konut ve tatil amaçlı taşınmaz malları ve elektronik ortamda kullanılmak üzere hazırlanan yazılım, ses, görüntü ve benzeri gayri maddi malları ifade eder. Satıcı; kamu tüzel kişileri de dahil olmak üzere ticari veya mesleki faaliyetleri kapsamında tüketiciye mal sunan gerçek veya tüzel kişileri kapsar. Tüketici ise bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişiyi ifade eder, şeklinde tanımlanır.
Bir hukuki işlemin 4077 sayılı Yasa kapsamında kaldığının kabul edilmesi için; yasanın amacı içerisinde, yukarıda tanımları verilen taraflar arasında, mal ve hizmet satışına ilişkin bir hukuki işlemin olması gerekir. 4077 sayılı Yasanın 23.maddesi bu kanunun uygulanması ile ilgili her türlü ihtilafa Tüketici Mahkemelerinde bakılacığını öngörmüştür.
Mahkemenin de kabulünde olduğu üzere, taraflar arasında işyeri aboneliği sözleşmesi bulunduğu, davalı şirketin (satıcı), davacıya (abone) ait işyerine ücret karşılığında elektrik kullanım hizmeti sunduğu, dolayısıyla tüketici olmayan davacı ile davalı şirket arasındaki uyuşmazlığın 4077 sayılı Kanun kapsamında kalmadığı anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca, davaya, genel hükümlere göre, Asliye Hukuk Mahkemesi Sıfatıyla bakılması gerekirken; mahkemece, 03.11.2014 tarihli duruşmanın Tüketici Mahkemesi Sıfatıyla yapılmış ve gerekçeli kararın Tüketici Mahkemesi Sıfatıyla tesis edilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bozma nedenine göre, şimdilik, davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 27.01.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.