Kayseri Ceza Kararları - 2863 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/5044 Esas 2014/8905 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/5044
Karar No: 2014/8905
Karar Tarihi: 11.04.2014

2863 sayılı Kanuna aykırılık - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/5044 Esas 2014/8905 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanık, 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçu nedeniyle mahkum oldu. Sanık tarafından yapılan temyiz başvurusu üzerine, hak yoksunluğu süresinin koşullu salıverilme tarihine kadar olması gerektiğinin gözetilmemesi nedeniyle hüküm bozuldu. Yeniden yargılama yapılmasına gerek olmadığı belirtilerek, sadece sanığın kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmasına karar verildi. Kararda yer alan kanun maddeleri şunlardır: 2863 sayılı Kanunun 65/b, TCK'nın 62, 52, 53. maddeleri ve 5237 sayılı TCK'nın 53/3 ve 53/1-c maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2013/5044 E. , 2014/8905 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 65/b, TCK"nın 62, 52, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin 08/01/2008 olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı olarak kabul edilmiştir.
08/01/2009 tarihli tespitte henüz inşaat aşamasında olan yapının 21/10/2009 tarihli keşif günü itibariyle bitirilmiş vaziyette olduğu, bu itibarla sanığın suç işleme kastının devam ettiği anlaşıldığından, tebliğnamede ertelemeye ilişkin bozma öneren düşünceye iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53/3 maddesi uyarınca, sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksun bırakılmasına karar verilirken, hak yoksunluğu süresinin koşullu salıverilme tarihine kadar olması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, (2-b) bendinin hüküm fıkrasından çıkarılarak, yerine, “5237 sayılı TCK"nın 53/3 maddesi uyarınca, aynı Kanunun 53/1-c maddesinde belirtilen kişisel hak yoksunluğunun, sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki yetkisi bakımından koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanmasına” cümlesinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/04/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.