MAHKEMESİ : Denizli 1. İş Mahkemesi
TARİHİ : 17/07/2013
NUMARASI : 2010/78-2013/509

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 01/01/1994-29/01/2005 tarihleri arasında asgari ücretin 3 katı tutarı ile çalıştığının tespitine, tespit olunacak tutar üzerinden almakta olduğu yaşlılık aylığının hakediş tarihinden itibaren ay be ay düzenlenmesine bu süreler içinde yatırılmayan eksik primlerin ödenmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

Dava; davacının davalı işyerinde 01.01.1994 – 29.01.2005 tarihleri arasında devamlı olarak asgari ücretin 3 katı tutarı ile çalıştığının tespiti ile tespit olunacak tutar üzerinden almakta olduğu yaşlılık aylığının hakediş tarihinden itibaren ay be ay düzenlenmesine, bu süreler içinde yatırılmayan eksik primlerin davalı tarafından yatırılmasına karar verilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının davalı işyerinde üretim şefi olarak çalıştığını beyan ettiği, davalı şirketin bankalara yazdığı; 26.05.1999 tarihli yazıda davacının 350.000.000 TL, 02.09.2002 tarihli yazıda davacının 600.000.000 TL, 07.12.2004 tarihli yazıda davacının 1.200.000.000 TL ile ve 02.01.2006 tarihli yazıda davacının aylık 1.750,00 TL ücret ile çalıştığının belirtildiği, söz konusu yazıların altında şirketin kaşesi ve imza bulunduğu, davalı şirket tarafından davacının; 12.07.1993 – 29.01.2005 tarihleri arasında bornoz elemanı, makineci ve bant şefi olarak, 22.02.2005 – 27.02.2009 tarihleri arasında da bant şefi olarak çalıştığının bildirildiği, dosyada mevcut bir kısım ücret bordrosunda davacının imzasının bulunduğu, ancak tanıkların davacının üretim şefi olduğunu ve kendilerinden fazla ücret aldığını, maaşlarının asgari ücret kadarının bankaya yattığını, geri kalanının ise elden verildiğini beyan ettikleri anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Öte yandan, 506 sayılı Yasanın 77. maddesinde prime esas gerçek ücretin esas alınması koşuldur. Gerçek ücretin işçinin yaşı, kıdemi, meslek durumu dikkate alınarak, emsal işi yapan işçilerin aldığı ücret göz önünde tutularak belirlenmesi gerektiği Yargıtay"ın yerleşmiş görüşlerindendir.
Somut olayda; davalı şirket tarafından bankalara hitaben yazılan yazılarda davacının ücretinin davalı Kurum"a bildirilenden fazla olduğu, tanıkların da bu yönde beyanda bulundukları ve üretim şefi olarak çalıştığı anlaşılan davacının asgari ücret almasının çalışma hayatının olağan akışına aykırı bulunduğu göz ardı edilerek sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.
Mahkemece yapılacak iş; davacının talep ettiği döneme ilişkin tüm ücret bordrolarını dosya arasına almak, davacıdan ve tanıklardan elden ödeme hususuna ilişkin detaylı beyanlar alarak ve davalı işyerinin varsa kamera kayıtlarını inceleyerek elden ödemenin bulunup bulunmadığı hususunda gerekli araştırmaları yapmak, ayrıca emsal ücret araştırması yaparak toplanan deliller ışığında varılacak sonuca göre hüküm kurmaktan ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine
16.09.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.