.......
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar ..., ... ve arkadaşları vekili ile davalılar ... ve arkadaşları vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı, dava konusu olan....... pafta, 2940 parsel sayılı 2 katlı 52 evin bulunduğu sitede 98 numaralı bağımsız bölümün 23 Temmuz - 23 Ağustos devrelerinin maliki olduğunu, bunların kat mülkiyeti kanununa tâbi olduklarını, ancak hiç bir şekilde kendisinin muvafakatı alınmadan kapısının önüne iki tane büyük su deposunun plan ve projeye aykırı olarak konulduğunu ve gürültülü bir şekilde çalıştığını belirterek, plan ve projeye aykırı konulan su depolarının kaldırılmasını, göletlerin ve site giriş kapısının yeniden eski haline getirilmesini talep ve dava etmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Hükmün bir kısım davalılar tarafından temyizi üzerine, kapatılan Yargıtay 18. Hukuk Dairesinin 02.05.2014 tarih ve 2014/990 E. - 2014/8085 K. sayılı kararı ile bozulmuştur. Mahkemece, hükmün bozulması üzerine yapılan yargılamada, “Davanın kısmen kabulü ile ortak alana inşa edildiği anlaşılan su depoları ve hidroforun kal"i ile eski hale iadesine, davacının binası önünde bulunan duvarın onaylı mimari projede yer almadığından kal"ine, fazlaya ilişkin istemin reddine” karar verilmiş, hüküm, davalılar ..., ... ve arkadaşları vekili ile davalılar ... ve arkadaşları vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, mimari projeye aykırılıkların eski hale getirilmesi istemine ilişkindir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere göre mahkemece, bilirkişi raporu ile ortak alanlara müdahalelerin ve projeye aykırılıkların tespiti ile davanın kabulüne karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmadığından sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
Mahkemece, yapılmasına hükmedilen işlemlerin yerine getirilmesi için davalılara Kat Mülkiyeti Kanununun 33. maddesi hükmü uyarınca uygun bir süre verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi doğru değil ise de bu hususun giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden; gerekçeli kararın birinci hüküm fıkrasının sonuna eklenmek üzere "davalılara, kararın kesinleşmesinden itibaren karar gereğinin yerine getirilmesi için 15 gün süre verilmesine” ibaresinin yazılması suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK’nın 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine, temyiz harcının istek halinde iadesine 18/06/2019 günü oy birliği ile karar verildi.