Hırsızlık suçundan sanık Burhan Kantarlı"nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h ve 62. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Antalya 21. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/06/2015 tarihli ve 2015/30 esas, 2015/541 sayılı kararı aleyhine,Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü"nün 25.01.2016 gün ve 94660652-105-07-13820-2015-E.2148/7352 sayılı yazılı istemi ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 25/01/2016 tarih ve 2016/2039 sayılı tebliğnamesiyle bozma düşüncesiyle daireye gönderilmiş olduğu görülmekle,
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede,
Dosya kapsamına göre; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 193/1. maddesinde yer alan “Kanunun ayrık tuttuğu hâller saklı kalmak üzere, hazır bulunmayan sanık hakkında duruşma yapılmaz. Gelmemesinin geçerli nedeni olmayan sanığın zorla getirilmesine karar verilir.”, aynı Kanun’un 196/1. maddesinde yer alan “Mahkemece sorgusu yapılmış olan sanık veya bu hususta sanık tarafından yetkili kılındığı hâllerde müdafii isterse, mahkeme sanığı duruşmada hazır bulunmaktan bağışık tutabilir.” ve 196/2. maddesinde yer alan “Sanık, alt sınırı beş yıl ve daha fazla hapis cezasını gerektiren suçlar hariç olmak üzere, istinabe suretiyle sorguya çekilebilir.” şeklindeki düzenlemeler uyarınca, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/2-h maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun alt sınırının 5 yıl olması karşısında, sanığın istinabe suretiyle sorguya çekilemeyeceği, ayrıca duruşmalarda hazır bulunmak istemediğine dair bir beyanı da olmadığı gözetilmeden, savunma hakkı kısıtlanarak hüküm kurulmasında isabet görülmediğinden, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunduğu görülmekle,
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ
Kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden Antalya 21. Asliye Ceza Mahkemesinden verilip kesinleşen 09.06.2015 gün ve 2015/30 esas 2015/541 sayılı kararın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre, aynı Kanun’un 309. maddesinin 4. fıkrasına göre ve aleyhte etki etmemek üzere, gereğinin mahkemesince yerine getirilmesine, 17.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.