MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ... tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı, dava dilekçesinde sınırlarını bildirdiği ... Köyü ... mevkiinde bulunan taşınmazın tapuda kayıtlı olmadığını, kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği yoluyla taşınmaz edinme koşullarının yararına oluştuğunu iddia ederek, Medenî Kanunun 713. maddesi hükmüne göre adına tescilini istemiştir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, Medenî Kanunun 713. maddesi hükmü uyarınca tapusuz olan taşınmazın tesciline ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde dava tarihinden önce 1990 yılında yapılıp 21/03/1994 tarihinde ilân edilerek kesinleşen orman kadastrosu bulunmaktadır.
Taşınmazın bulunduğu yerde genel arazi kadastrosu işlemi 1963 yılında yapılmış ve 12/06/1967- 12/07/1967 tarihleri arasında ilân edilerek 13/07/1967 tarihinde kesinleşmiştir. Çekişmeli yer taşlık ve çalılık olarak tapulama dışı bırakılmıştır. Tapulama çalışmalarının kesinleşme tarihi ile davanın açıldığı 15/08/2007 tarihi arasında 20 yıllık süre geçmiştir.
1) İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından kesinleşmiş orman tahdit haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan uygulama ve araştırma sonucunda, çekişmeli taşınmazın (D) harfli bölümünün kesinleşen orman tahdidi içinde kalan yerlerden olduğu; (C) harfli bölümün ise imar ve ihyaya konu olmadığı anlaşıldığından bu bölümlere yönelik temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2) Davacının (A) ve (B) harfli bölümlere yönelik temyiz itirazlarına gelince; mahkemece, bu bölümler üzerinde bulunan 3 ilâ 7 yaşlı dikme zeytin ağaçlarının yaşlarına itibar edilip zilyetlik süresinin dolmadığından bahisle bu bölümler hakkındaki davanın reddine karar verilmişse de delillerin değerlendirilmesinde hataya düşülmüştür. Şöyle ki; keşifte dinlenen yerel bilirkişi ve davacı tanıkları taşınmazın 1970"li yıllarda davacı tarafından üzüm bağı olarak kullanıldığı, üzüm bağının verimden düşmesi üzerine 15 yıl kadar önce bağın sökülüp yeniden düzenlenerek zeytinlik haline getirildiğini açıklamışlardır. Bu anlatımlar karşısında (A) ve (B) harfli bölümlerin zeytinlik haline getirilmeden önce de tarımda kullanıldığı anlaşıldığı gibi; 1970 yılından davanın açıldığı 24/04/2007 tarihine kadar 20 yıllık süre dolmuştur. Bu bölümler, kesinleşen orman kadastro sınırları dışında olduğu gibi yörede 1963 yılında yapılan genel arazi kadastrosunda taşlık ve çalılık olarak tapulama dışı bırakılan; düşük eğimli ( % 8- 10 ), toprağı çevre tarım alanları ile benzer yapıda tarım toprağı niteliği taşıyan ve üzerindeki zeytin ağaçlarının verim çağına gelmiş oldukları anlaşılmaktadır. 3402 sayılı Kanunun 14. maddesi uyarınca, davacı yönünden yapılan araştırma sonucunda da davacı yönünden kısıtlamanın söz konusu olmadığı belirlenmiştir. Tüm deliller birlikte değerlendirildiğinde taşınmazın (A) ve (B) harfli bölümleri yönünden davacı yararına zilyetlik yoluyla kazanma koşullarının oluştuğu sabit olduğundan, bu bölümler yönünden davacının davasının kabulü gereklidir. Değinilen yönler göz ardı edilerek kurulan hüküm usûl ve kanuna aykırıdır.
S O N U Ç : 1) Yukarıda birinci bentde açıklanan nedenlerle, davacının taşınmazın (C) ve (D) harfli bölümlerine yönelik temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA,
2) İkinci bentde açıklanan nedenlerle davacının taşınmazın (A) ve (B) harfli bölümlerine yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün bu kısmının BOZULMASINA 14/03/2013 günü oy birliği ile karar verildi.