MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davcın vekili dava dilekçesinde özetle; davcının ilk önce davalının ...’daki iş yerinde 950 TL ücret ile daha sonra Irak ve ...’ deki iş yerlerinde 1200 USD ücret ve 150 USD sigorta pirim parası ile çalıştığını iş aktine haksız olarak son verildiğini belirterek 1000 TL kıdem tazminatı, 1000 TL ihbar tazminatı, 1000 TL fazla mesai ücreti, 1000 TL genel tatil ücreti, 1000 TL hafta tatili ücreti, 100 TL izin ücreti, 1000 TL sigorta prim ücreti olmak üzere 6100 TL alacağın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere ve göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu itilaflıdır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Ulusal bayram ve genel tatil çalışmasının ispatında da fazla mesai hususundaki ispat koşulları geçerlidir.
Somut olayda; davacı fazla mesai yaptığının ispatı konusunda tanık beyanlarına dayanmıştır. İtibar edilen bilirkişi raporunda da tanık beyanları dikkate alınarak yapılan hesaplamada her ne kadar davacının mesaisinin 07:00 – 19:00 saatleri arasında olduğu, davacının ayda üç hafta bu mesai saatleri arasında yedi gün çalıştığı, ayda bir hafta ise hafta tatili yaptığı isabetli olarak tespit edilmiş ise de fazla mesai süresinin haftalık 28,5 saat olarak tespit edilerek hesaplama yapılması hatalıdır. Dosya kapsamından davacının 07:00 -19:00 saatleri arasında 12 saat çalıştığı günlük 11 saati aşan çalışmalarda 1,5 saat ara dinlenme verilmesi gerektiği , bu durumda davacının günlük çalışmasının 10,5 saat olduğu, davacının haftanın altı günü 63 saat çalıştığı, bu çalışmanın 45 saati aşan 18 saatlik kısmının fazla mesai olduğu anlaşılmaktadır. Davacının ayrıca ayda üç hafta pazar günleri de aynı mesai saatleri arasında çalıştığı tanık beyanlarından anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının hafta tatili alacağı talebinde bulunduğu dikkate alınarak ve mükerrir ödemeye mahal vermeyecek şekilde davacının ayda üç hafta pazar günleri yaptığı 10,5 saatlik çalışmanın yasal günlük çalışma saati olan 7,5 saati aşan 3 saatlik kısmının da fazla mesai olarak kabulü gerektiği, buna göre davacının ayda üç hafta 21 saat ,bir hafta ise 18 saat fazla mesai yaptığının kabulü ile yapılacak hesaplamaya itibarla karar verilmesi gerekmektedir. Bu husus gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup ,bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.03.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.