Mahkeme :DİYARBAKIR 4. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç :Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm :Mahkumiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
A) Sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların, aşağıda belirtilenler dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-) UYAP sisteminden yapılan araştırmada, Diyarbakır E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan tutuklu olması nedeniyle kendiliğinden duruşmaya gelme olanağı bulunmayan ve duruşmalardan bağışık tutulma talebi de olmayan sanığın, hükmün esasını oluşturan kısa kararın açıklandığı son oturumda hazır bulundurulması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla CMK"nın 196. maddesine aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması,
2-) Sanık hakkında 10/07/2013 tarihli suçtan dolayı 07/04/2014 tarihli iddianame ile temyiz konusu davanın açıldığı; UYAP ve dosya içeriğinden ulaşılan bilgilere göre ise, 30/05/2013 tarihli başka bir suç nedeniyle Elazığ Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 16/01/2014 tarihli iddianamesi ile açılan dava üzerine, Elazığ 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 17/09/2015 tarihli, 2015/24 esas ve 2015/282 karar sayılı ilamı ile sanığın TCK"nın 188/3, 52/2-4 ve 53. maddeleri uyarınca 12 yıl hapis ve 20.000 TL adlî para cezasına hükmolunduğu ve hükmün 08/10/2020 tarihinde kesinleştiği anlaşılmakla; adı geçen Elazığ 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 17/09/2015 tarihli, 2015/24 esas ve 2015/282 karar sayılı dosyanın aslı veya onaylı örneği de bu dosya içine konularak incelenip, sonucuna göre tüm deliller birlikte değerlendirilip, eylemlerin tek suç, ayrı ayrı suç ya da zincirleme suç oluşturup oluşturmadığı tartışılıp değerlendirildikten sonra, zincirleme suç oluşturduğunun kabul edilmesi durumunda; ağır sonuç doğuran suç esas alınarak belirlenecek cezanın, zincirleme suç nedeniyle TCK"nın 43. maddesi gereğince artırılması ve böylece bulunacak sonuç cezanın, kesinleşen hükümdeki sonuç cezadan “fazla olması halinde” aradaki fark kadar “ek cezaya hükmolunması", aksi halde “ek ceza verilmesine yer olmadığına" karar verilmesi suretiyle sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
3-)Suça konu uyuşturucunun miktarı, önem ve değeri ile oluşturduğu tehlikenin ağırlığı dikkate alınarak TCK"nın 61. maddesindeki ölçütler ve aynı Kanun"un 3. maddesindeki orantılılık ilkesine göre, temel cezanın alt sınır aşılarak belirlenmesi yerinde ise de hapis cezasının alt sınırdan fazla uzaklaşılarak 10 yıl olarak belirlenmesi,
4-)Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve 7242 sayılı kanunla yapılan değişiklikler nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA,
B) Sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmünün incelenmesinde;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların, aşağıda belirtilenler dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-) Sanık hakkında 10/07/2013 tarihli suçtan dolayı 07/04/2014 tarihli iddianame ile temyiz konusu davanın açıldığı; UYAP ve dosya içeriğinden ulaşılan bilgilere göre ise, 02/08/2013 tarihli başka bir suç nedeniyle Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 06/08/2013 tarihli iddianamesi ile açılan dava üzerine, Diyarbakır 10. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 07/10/2013 tarihli, 2013/115 esas ve 2013/25 karar sayılı ilamı ile sanığın TCK"nın 188/3, 52/2-4 ve 53. maddeleri uyarınca 10 yıl 10 ay hapis ve 15.000 TL adlî para cezasına hükmolunduğu ve hükmün 08/04/2014 tarihinde kesinleştiği anlaşılmakla; adı geçen Diyarbakır 10. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 07/10/2013 tarihli, 2013/115 esas ve 2013/25 karar sayılı dosyanın aslı veya onaylı örneği de bu dosya içine konularak incelenip, sonucuna göre tüm deliller birlikte değerlendirilip, eylemlerin tek suç, ayrı ayrı suç ya da zincirleme suç oluşturup oluşturmadığı tartışılıp değerlendirildikten sonra, zincirleme suç oluşturduğunun kabul edilmesi durumunda; ağır sonuç doğuran suç esas alınarak belirlenecek cezanın, zincirleme suç nedeniyle TCK"nın 43. maddesi gereğince artırılması ve böylece bulunacak sonuç cezanın, kesinleşen hükümdeki sonuç cezadan “fazla olması halinde” aradaki fark kadar “ek cezaya hükmolunması", aksi halde “ek ceza verilmesine yer olmadığına" karar verilmesi suretiyle sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
2-)Suça konu uyuşturucunun miktarı, önem ve değeri ile oluşturduğu tehlikenin ağırlığı dikkate alınarak TCK"nın 61. maddesindeki ölçütler ve aynı Kanun"un 3. maddesindeki orantılılık ilkesine göre, temel cezanın alt sınır aşılarak belirlenmesi yerinde ise de hapis cezasının alt sınırdan fazla uzaklaşılarak 10 yıl olarak belirlenmesi,
3-)Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve 7242 sayılı kanunla yapılan değişiklikler nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 28.04.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.