MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki tedbir nafakası bağlanması davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dilekçesinde; müvekkilinin davalı ile evli olduğunu ve bu evliliklerinden 1998 ve 2011 doğumlu müşterek 2 çocukları olduğunu, davalının 2 ay önce müşterek haneyi terk ettiğini ve geri dönmediğini, müvekkilinin hiçbir geliri olmadığından 2 çocuğuyla mağdur olduğunu belirterek müvekkili için aylık 400 TL müşterek çocuklardan her biri için ayrı ayrı aylık 300 TL olmak üzere toplamda aylık 1000 TL tedbir nafakasının bağlanmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesi vermemiş, ancak 20.05.2015 tarihli dilekçesi ile tanık listesi sunmuş ve 12.06.2015 tarihli ek beyan dilekçesi ile de müvekkilinin geçici olarak müşterek haneyi terk ettiğini, 2 hafta sonra müşterek haneye oğluyla beraber gittiğini, ancak davacının müvekkilini eve almadığı gibi kapı kilidini de değiştirdiğini, müvekkilinin eve alınmamasına rağmen müşterek hanenin ve 2 çocuğunun giderlerini karşılamaya devam ettiğini, davacının müvekkilini tekrar eve alması için maddi taleplerde bulunduğunu ve ayrı yaşamakta haklı olmayan davacının tedbir nafakasına hak kazanamayacağını bu sebeplerle davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece; açılmış olan davanın TMK"nın 197. maddesine dayanan nafaka davası olduğu ve bu nafakaya hak kazanabilmek için davacının öncelikle ayrı yaşamakta haklı olduğunu ispat etmesi gerektiği, davacının ise ayrı yaşamaktaki haklılığını ispat edememesi ve davalının müşterek hanenin ihtiyaçlarını karşılamaya devam ettiği göz önüne alınarak davanın REDDİNE karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
TMK. nun 197. maddesi; "Eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddî biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir.
Birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hâkim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetimine ilişkin önlemleri alır.
Eşlerden biri, haklı bir sebep olmaksızın diğerinin birlikte yaşamaktan kaçınması veya ortak hayatın başka bir sebeple olanaksız hâle gelmesi üzerine de yukarıdaki istemlerde bulunabilir.
Eşlerin ergin olmayan çocukları varsa hâkim, ana ve baba ile çocuklar arasındaki ilişkileri düzenleyen hükümlere göre gereken önlemleri alır.”
Somut olayda; davacının davalı ile ayrı yaşamaktaki haklılığını ispat edememesi gerekçesiyle, davacı lehine talep edilen 400 TL tedbir nafakasının mahkemece reddedilmesinde bir hukuka aykırılık görülmemiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı tarafın sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, yukarıdaki hükümler gereğince ayrı yaşamakta haklı olduğunu ispat edemeyen taraf sadece kendisi için nafaka talebinde bulunamayacaktır. Bu hükmün, yerel mahkemece müşterek çocukları da kapsayacak şekilde yorumlanarak; müşterek çocuklar için istenen ayrı ayrı 300 TL nafakanın, sadece davacının ayrı yaşamaktaki haklılığını ispat edememesi gerekçesiyle reddedilmesi doğru görülmemiştir.
Buna göre, mahkemece; davacı anne ile birlikte yaşayan çocukların ihtiyaçlarını azami ölçüde karşılayacak, davalının geliri ile de orantılı olacak şekilde hakkaniyete uygun nafakaya hükmedilmesi ve bu suretle taraflar arasındaki dengenin sağlanması gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile müşterek çocuklar için nafaka takdir edilmemesi doğru görülmemiş ve bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 29.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.