MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki ziynet ve çeyiz eşya alacağı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, eşya alacağı davasının kabulüne, ziynet alacağı talebinin reddine yönelik olarak verilen hükmün, duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle; daha önceden belirlenen, 08.03.2016 tarihli duruşma günü için yapılan tebligat üzerine; temyiz eden davacı vekili Av. ... geldi. Karşı taraf davalı vekili Av. ... geldi. Açık duruşmaya başlandı ve hazır bulunanların sözlü açıklamaları dinlenildikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için saat 14.00"e bırakılması uygun görüldüğünden, belli saatte dosyadaki bütün kağıtlar okunarak, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dava dilekçesinde; tarafların 08.12.2012 tarihinde evlendiğini, davalı ve ailesinin müvekkiline şiddet uyguladığını, davalının bir hafta kalması için müvekkilini baba evine bıraktığını, müvekkilinin evden ayrılırken yanına bir iki kıyafetten başka bir şey almadığını, bir hafta sonra davalının müvekkilini gelip almadığını, müvekkili aleyhine boşanma davası açtığını belirterek; ziynet ve çeyiz eşyalarının tespiti ile aynen iadesine, bunun mümkün olmaması halinde bedellerinin ve düğünde takılan 13.000,00 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, harca esas değeri 54.969,00 TL olarak göstermiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacının altınlarını ve kendisine ait olan eşyaları alarak ailesinin yanına gittiğini savunarak; davanın reddine karar verilmesini dilemiştir.
Mahkemece; ziynet eşyalarının rahatlıkla taşınabilen ve saklanabilen eşyalardan olduğu, davacı tanıklarının beyanlarından, davalının yurt dışına çalışmak için gittiği sırada davacıyı ailesinin yanına bıraktığının anlaşıldığı, davalı tanıklarının ise taraflar ayrı yaşamaya başladıktan sonra ziynet eşyalarını davacının üzerinde gördüklerini beyan ettikleri, buna göre davacının ziynet eşyalarına ilişkin davasını ispatlayamadığı, 13.000,00 TL"ye yönelik talep konusunda da bu paranın verildiğine ilişkin bir delilin dosya sunulmadığı, tanık beyanlarında buna yönelik bir ifadenin yer almadığı, davacının çeyiz eşyalarına yönelik talebi konusunda
müşterek evde keşif icra edildiği, bilirkişi raporunda belirtilen eşyaların davalıda kaldığının ispatlandığı gerekçesiyle; davacının eşya alacağı talebinin kabulü ile tüm eşyaların aynen, olmadığı takdirde toplam değeri olan 9.560,00 TL"nin davalıdan tahsiline, davacının ziynet alacağına ve 13.000,00 TL"ye yönelik talebinin reddine karar verilmiş, hüküm; davacı vekili tarafından duruşma istemli olarak temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA,Yargıtay duruşmasında vekille temsil edilen davalı taraf için duruşma tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümlerine göre takdir edilen 1.350 TL vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalı tarafa verilmesine, hükmü temyiz eden davacı adli müzaharet kararı almış olduğundan harç alınmasına yer olmadığına, 08.03.2016 günü oybirliğiyle karar verildi.