MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından istenilmekle; daha önceden belirlenen, 08.03.2016 tarihli duruşma günü için yapılan tebligat üzerine; duruşma için tayin olunan günde taraflar ve vekilleri gelmediler. Açık duruşmaya başlandı ve taraflardan kimsenin gelmediği anlaşılmakla işin incelenerek karara bağlanması için saat 14.00"e bırakılması uygun görüldüğünden, belli saatte dosyadaki bütün kağıtlar okunarak, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili dava dilekçesinde; davacı ile davalı evlenirken düğünde davacı kadına 11 adet bilezik, 3 bileklik, gerdanlık, para, küpe ve 60 adet çeyrek altın takıldığını, düğünden sonra davalının ailesi tarafından altınların davacıdan alındığını, iade edilmediğini, davacı ile davalının 03.12.2014 tarihli mahkeme kararı ile boşandıklarını belirterek, ziynet eşyalarının aynen, olmadığında çeyiz eşyaları ile birlikte toplam 86.210 TL alacağın davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında; davacının evi terk ederken ağır kusurlu olduğunu, ziynet eşyalarını yanında götürdüğünü, çeyiz eşyalarının ise iadesini kabul ettiklerini beyan etmiştir.
Mahkemece; çeyiz eşyalarının davacıya aynen iadesine, ziynet eşyaları yönünden ise takıların ev alırken bozdurulduğunu, davacının buna rıza gösterdiğinden ve zorla elinden alındığını ispatlayamadığından bahisle talebin reddine karar verilmiş, hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyada dinlenen davacı tanık beyanlarına göre; davacı kadına ait takıların davalı koca tarafından ev alınırken bozdurulduğu, davalı tanık beyanlarına göre, takılar ile davalının kardeşine olan 4.500 TL borcunun ödendiği, bakiye kısmını ortak hesaba yatırdıklarını, bir kısmını da davacının götürdüğünü ifade etmişlerdir.
Taraflar 03.06.2007 tarihinde evlenmiş, 03.12.2014 tarihinde boşanmışlar, tapu kaydına göre davalı adına 24.11.2010 tarihinde, evlilik birliği içinde 9 nolu daire satın alınmıştır.
Yerleşmiş Yargıtay kararlarına göre, evlilik sırasında kadına takılan ziynet eşyaları kim tarafından takılırsa takılsın kadına bağışlanmış olarak kabul edilir ve kadına iadesi gerekir.
Davada, davacı kadına takılan ziynet eşyaları ile çeyiz eşyalarının aynen, olmadığında bedeli talep edilmektedir.
Ziynet eşyalarının davalı tarafından ev almak için bozdurulduğu, 4.500 TL"lik altının davalının kardeşine olan borcunu ödemek için bozdurulduğu anlaşılmaktadır.
Ancak, bozdurulup harcanan ziynet eşyalarının iade edilmemek kaydıyla davalı kocaya verildiğini, kadının isteği ve onayı ile ziynet eşyalarının bozdurulup harcandığını davalının ispatlaması gerekir. Başka bir deyişle, davalının ispatlaması halinde davalı koca ziynet eşyalarını iade etmekten kurtulur.
Davacıya ait olduğu anlaşılan dava konusu altınların iade edilmemek kaydıyla davacının isteği ve onayı ile davalıya verildiğini, dosyadaki delil durumuna göre davalının ispatlayamadığından ve açıkça yemin deliline de dayanmadığından, mahkemece; ziynet eşyaları yönünden davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, ispat yükünün davacıda olduğu gerekçesi ile talebin reddine ilişkin yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 08.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.