MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İskenderun Asliye Ticaret Mahkemesi"nce bozmaya uyularak verilen 28.11.2019 tarih ve 2018/334-2019/395 sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesinin taraf vekilleri tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili; müvekkillerinin davalı bankayla imzalamış olduğu genel kredi sözleşmesi kapsamında kullandığı 31.03.2014 tarihli 250.000,00 TL bedelli krediyi 04.11.2014 tarihinde kapatmış olması sebebiyle 16.818,30 TL erken ödeme komisyonu ve dosya masrafı adı altında kesinti yapıldığını, sözleşmede erken ödeme komisyonu alınmasına imkan veren 2.8 maddesinin genel işlem şartı teşkil ettiğini, ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 14.000,00 TL’nin alındığı tarihten itibaren işleyecek reeskont faiziyle tahsilini talep ve dava etmiş; ıslah dilekçesiyle talep sonucunu 15.494,64 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili; müvekkilinin tacir olması nedeniyle ücret istemeye hakkı olduğunu, davacı tarafın kredi sözleşmesinde erken ödeme ücretini ödemeyi kabul ettiğini, tacir olan davacının basiretli bir iş adamı gibi davranmak zorunda olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; taraflar arasında 25.07.2012 tarihinde 1.000.000,00 TL limitli genel nakdi ve gayri nakdi kredi sözleşmesinin imzalandığı, bu kredi sözleşmesi çerçevesinde 31.03.2014 tarihinde 200.000,00 TL bedelli ticari kredi kullanıldığı, bu kredi kullanımı sırasında 2.000,00 TL ticari kredi kullandırım komisyonu tahsil edildiği, kredinin 04.11.2014 tarihinde erken ödeme yapılmak suretiyle kapatılması esnasında davacıdan 16.017,43 TL erken kapama komisyonu ve 800,87 TL erken kapama komisyonu BSMV dahil 18.818,30 TL tahsil edildiği, taraflar arasındaki sözleşmede erken kapama komisyonunun oranının belirlenmediği, davalı bankanın ücret ve komisyon listesini tüm müşterine ilan ettiğine dair bir evrakın dosya kapsamında bulunmadığı, sözleşmenin 2.8-1 maddesinde düzenlenen erken ödeme ücretine ilişkin düzenlemenin genel işlem koşulu olabileceği, ancak genel işlem koşulu olmakla birlikte anılan düzenlemenin varlığının dürüstlük kuralıyla da çelişmemekte olduğu, tacirler arasındaki bu tür akdi ilişkilerde erken ödeme
ücretinin makul oranda talep edilebileceği, genel işlem koşulu olarak kabulü sebebiyle sözleşmede boşluk doğabilecek olsa da bu hususun bankaların erken kapama tarihindeki fiili uygulamasına göre çözüme kavuşturulacağı, emsal banka uygulamalarına göre davacılardan %4 oranında erken kapama komisyonu alınabileceğinin mahkemece yerleşik Yargıtay uygulamalarına uygun bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 10.090,98 TL"nin erken ödeme tarihi olan 04.11.2014 tarihinden itibaren işleyecek ticari faiziyle tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili ve davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacılar vekili ve davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekili ve davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 561,38 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, temyiz harcı davacılardan peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 23.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.