MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen menfi tespit davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hükmün temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması davacı vekili tarafından istenilmekle; taraflara yapılan tebligat üzerine duruşma için tayin olunan günde temyiz eden davacı vek.Av.... geldi. Aleyhine temyiz olunan davalı ve vekili gelmedi. Gelen vekilin sözlü açıklamaları dinlendikten sonra işin esasının incelenerek karara bağlanması için 03.06.2013 gününe bırakılması uygun görüldüğünden, belli günde dosyadaki bütün kağıtlar okunarak, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı şirket vekili dava dilekçesinde, davalı .... tarafından 5320 nolu aboneliğin 2003-2009 arası elektrik kullanımı nedeniyle 210.873,20 TL ek tahakkuk faturası düzenlediğini, borca itiraz edilmesine rağmen kurumun itirazın reddine karar verdiğini, bu miktar elektrik kullanılmadığı ileri sürülerek, şimdilik 10.000,00 TL borçlu bulunmadığının tespitine karar verilmesi istenilmiştir.
Davalı tarafından ek tahakkuk faturasının Elektrik Piyasası Kanununa ve bu Kanuna göre düzenlenen Elektrik Piyasası Müşteri Hizmetleri Yönetmeliğinin 19. ve 20. maddeleri hükümlerine uygun düzenlendiği nedeniyle davanın reddine karar verilmesi savunulmuştur.
Mahkemece, davacı şirketin 17.10.2003-10.12.2009 tarihleri arası kullandığı elektrik nedeniyle ek tahakkuk faturası ile borçlu olduğunun anlaşıldığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, hüküm, süresinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
HUMK"nun 275. maddesi (yeni HMK 266.) hükmüne göre, mahkemece, hâkimlik mesleğinin gereği olarak hâkimin hukuki bilgisi ile çözümleyebileceği konular dışında kalan ve çözümü özel veya teknik bir bilgiyi gerektiren hallerde bilirkişi oy ve görüşünün alınması zorunludur. Kural olarak bilirkişi raporu hâkimi bağlamaz. Hâkim raporu serbestçe takdir eder. Hâkim, raporu yeterli görmezse, bilirkişiden ek rapor isteyebileceği gibi gerçeğin ortaya çıkması için önceki bilirkişi veya yeniden seçeceği bilirkişi vasıtasıyla yeniden inceleme de yaptırabilir.
Somut olaya gelince, mahkemece bilgisine başvurulan bilirkişi kurulu tarafından düzenlenen 08.03.2011 tarihli ilk raporda davacının 5320 nolu aboneliğinin bulunduğu işyerinde bulunan sayacın arızalı olduğu 17.10.2003 ile 10.12.2009 arası 2246 gün süre ile 14 850 kw üzerinden ek tüketim için düzenlenen fatura miktarı ile borçlu olduğu, hesaplamanın sayaç çalışır duruma geldikten sonra müşterinin ödeme bildirimine esas ilk iki tüketim dönemine ait tüketimlerin ortalamasının dikkate alınarak 210.873,20 TL borçlu olduğu belirtilmiştir. 05.12.2011 tarihli ikinci raporda ise; aynı dönem ek tahakkuk fatura bedeli EPMHY"nin 19. maddesi uyarınca tüketimin doğru kaydedildiği iki dönem ortalaması ve geçmiş dönem tarifeleri göz önüne alınarak hesaplanan ek tahakkuk bedeli olan 173.799,19 TL miktarında davalıya borçlu olduğu bildirilmiştir. Mahkemece, HMK.nun 297/C maddesi hükmüne aykırı şekilde deliller değerlendirilmeden davacı şirketin borçlu olduğu gerekçesi ile davanın reddi cihetine gidilmiştir.
Mahkemece ilk rapora itibar edilmemiş, ikinci rapor alınmıştır. Ancak, ikinci rapor birinci rapordan farklı olup borç miktarı fatura ile istenilenden daha az belirlenmiştir. Dava, sayacın bozuk olması nedeniyle düzenlenen ek tahakkuk faturası bedeli ile borçlu bulunmadığının tespiti isteminden ibarettir. Mahkemece, ilk rapor yeterli görülmeyerek ikinci rapor alındığına ve her iki rapor arasında çelişki oluştuğuna göre çelişkiyi gidermek amacıyla üçüncü bilirkişi raporu alınması gerekir.
Hal böyle olunca, mahkemece yukarıda açıklanan olgular gözönüne alınarak, oluşturulacak yeni bir bilirkişi kurulundan elektrik bedeli yönünden raporlar arasındaki çelişkiyi giderecek şekilde rapor alınması, davacının kullanımının kaçak olup olmadığı ve ödenen miktarın olay tarihi itibariyle uygulanması gereken EPDK kararlarına uygun olup olmadığı belirlenmeli ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, Yargıtay duruşmasında vekille temsil edilen davacı taraf için duruşma tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümlerine göre takdir edilen 990 TL vekalet ücretinin davalıdan alınıp davacı tarafa verilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 03.06.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.